Bemowo – powojenna nazwa osiedla Bornerowo, powstała od pobliskiego Fortu Bema (ul. Powązkowska), zapewne dla zatarcia międzywojennej przeszłości i osoby inicjatora jego budowy, ministra poczt i telegrafów Ignacego Boernera. Pierwotnie istniały tu wsie szlacheckie, prawie całkowicie zniszczone podczas potopu szwedzkiego (północne tereny zwano niekiedy Szwedzkimi Górami).
Teren położony w obrębie: ul. gen. Maczka, ul. Powązkowska, al. Obrońców Grodna, wzdłuż linii kolejowej na południe, wzdłuż granicy terenu Elektrociepłownia Wola, ul. Dźwigowa na wysokości wiaduktu, linia kolejowa (na zachód), ul. Krańcowa (Mory), na zachód od ul. Podgrodzie, ul. Batalionów Chłopskich do wysokości linii z łącznikiem ul. Narwik i dalej na północ do południowej granicy Fortu Blizne III, wzdłuż południowej i wschodniej granicy Fortu Blizne III, ul. Fortowa (Blizna-Łaszczyńskiego), ul. H. Hubala-Dobrzańskiego, pierwsza przesieka leśna za ul. Spychowską na zachód (fragmentarycznie wzdłuż terenu należącego do Wojska Polskiego), granica miasta równolegle do ul. Estrady na wschód, ul. Kampinoska, ul. Księżycowa po linii łączącej z ul. Powstańców Śląskich.
Powierzchnia dzielnicy wynosi 24,95 km2.