Pablo Neruda wł. Ricardo Eliecer Neftali - Reyes Basualto (1904-1973); poeta chilijski. Przyszedł na świat w wiosce Parral (centralna nizina kraju). Kształcił się w Santiago, zadebiutował w 1924 roku tomem „Dwadzieścia wierszy o miłości i jedna pieśń rozpaczy”, wówczas też przyjął swój pseudonim nawiązujący do czeskiego poety-symbolisty Jana Nerudy oraz francuskiego poety Paula Verlaine`a. Po ukończeniu studiów był konsulem w Azji Południowo-Wschodniej. W 1934 roku objął obowiązki konsula w Barcelonie a następnie w Madrycie. Przed wybuchem II wojny światowej powrócił do Chile. W 1945 roku został senator z ramienia partii komunistycznej, później - nie akceptując działań rządu - znalazł się na emigracji politycznej. Do ojczyzny powrócił dopiero po ogłoszeniu amnestii. Był członkiem Światowej Rady Pokoju, przyznano mu Leninowską Nagrodę Pokoju w 1953 roku. W swej twórczości wiele miejsca poświęcał Polsce, którą często odwiedzał (Warszawę uwiecznił w wierszu "Powróciła Syrena"). Jako poeta zbliżył się do modernizmu oraz surrealizmu, a w jego specyficznym stylu widoczny był lęk o losy współczesnego człowieka i świata. Napisał poemat na cześć żołnierzy sowieckich a jednym z najważniejszych dzieł Nerudy był poemat poświęcony walkom wyzwoleńczym Ameryki Łacińskiej („Pieśń powszechna”). Później poświęcił się poezji codzienności. W 1971 roku został laureatem literackiej Nagrody Nobla. Na język polski przetłumaczono jego dramat – „Sława i śmierć Joachima Muriety”, wspomnienia – „Wyznaję, że żyłem”, a także liczne wiersze. Zmarł w Santiago de Chile w wyniku choroby nowotworowej.

Bloki osiedla Chomiczówka. Powstały między 1975 do końca lat 80. wg proj. Haliny Drzewiczewskiej na podstawie zwycięskiej pracy Bogusława Chylińskiego i Jerzego Skrzypczaka w konkursie na osiedle. Zamieszkało tu ponad 30.000 lokatorów.