Targówek – kolonia i liczne folwarki położone na północny wschód od Pragi. Być może istniała już w czasach grodziska Bródno na przełomie IX/X w., jednak pierwsze potwierdzone informacje o wsi Targowe pochodzi z 1347 roku, kiedy to książęta Kazimierz i Ziemowit zwrócili ją biskupowi płockiemu wraz ze wsią Kamion. Pod nazwą Targowe Małe wzmiankowana była w 1408 roku a jej właścicielem miał byt wojski warszawski imieniem Laurenty (Wawrzyniec). Była to zapewne wieś szlachecka, licząca w 1580 roku ok. 60 ha. Należała wówczas do rodziny Targowskich a także Karniewskich, z czasem przechodząc we władanie rodu Gumowskich. Nie do końca jasna jest etymologia nazwy – czy pochodzi od nazwiska właścicieli, czy też z racji suchych gruntów istniało tu prawdopodobnie targowisko, które straciło swoje znaczenie wraz z rozwojem Starej Warszawy i założonych bliżej Wisły Skaryszewa oraz Pragi. Od 1582 roku mieszkańcy mieli jednak prawo wyrębu lasów bródnowskich. W XVII w. wieś połączyła się z pobliską wsią Targowe Wielkie, położoną bardziej na południe i graniczącą ze wspomnianą wsią Kamion. Prawdopodobnie w tym okresie miała wykształcić się obecna nazwa. Przed 1740 roku właścicielami tych terenów zostali Lubomirscy, w 1753 roku podstoli płocki nazwiskiem Szydłowski a w 1764 roku król Stanisław August Poniatowski, który w 1780 roku wydzierżawił fragment przy dzisiejszym rondzie Żaba Szmulowi Jakubowiczowi zwanemu Zbytkowerem z przeznaczeniem na cmentarz żydowski. W znacznym stopniu zniszczona podczas rzezi Pragi (1794) i powstania listopadowego (w 1827 roku w 29 domach mieszkały tu 373 osoby a powierzchnia terenu wynosiła blisko 400 ha – 777 mórg; należały one do gminy Bródna, parafia Praga), od 1840 roku została parcelowana za zgodą jej ówczesnego właściciela J. Noskowskiego (m.in. w 1861 roku wydzielono Nową Pragę w rejonie dzisiejszych ulic 11 Listopada, Szwedzka, Konopacka, Wileńska). W 1884 roku 65 ha gruntów zajął Cmentarz Bródnowski. Po podziale na drobne kolonie i folwarki (m.in. Cmentarny, Przed Wiaduktem, Za Wiaduktem, Szmulowizna, Dotrzyma, Maki, Utrata, Zacisze czy Lewinów – wszystkie rzecz jasna z przedrostkiem „Targówek”) właściwego gruntu dominium pozostało nie więcej niż 60 mórg (ok. 30 ha). Dobra komunikacja z Warszawą poprzez Most Kierbedzia spowodowała szybki rozwój tego miejsca, gdzie zaczęła powstawać liczne zakłady przemysłowe, w tym również huta szkła. W 1889 roku część tych gruntów (Szmulowizna) została przyłączona do Warszawy. W 1916 roku włączono znaczną część z zasadniczymi terenami (m.in. dzisiejszym Targówkiem Mieszkaniowym) a w 1951 roku Zacisze, Lewinów i Targówek Fabryczny (Przemysłowy).
Teren położony w obrębie: linia kolejowa Warszawa-Legionowo ze stacją Warszawa-Praga od rozjazdu przy ul. Strażackiej i ul. Gwarków do stacji Warszawa-Toruńska (fragmentarycznie wzdłuż ul. Gwarków, ul. Zabranieckiej, ul. Naczelnikowskiej, ul. Plantowej), Trasa Toruńska, wschodnia granica miasta (z gminami Marki i Ząbki – fragmentarycznie wzdłuż ul. Klamrowej), bocznica kolejowa na zachód od Praskiej Giełdy Spożywczej, zachodnia granica łąk, ul. Skorpiona w linii prostej do torów kolejowych.
Powierzchnia dzielnicy wynosi 24,37 km2.