Piotr Bardowski (1846-1886) - rosyjski rewolucjonista. Wywodził się ze szlacheckiej rodziny mieszkającej w Petersburgu. Z wykształcenia był prawnikiem, przez pięć lat był sędzią w Płocku. W 1880 roku powierzono mu obowiązki sędziego pokoju I cyrkułu miejskiego w Warszawie i zamieszkał wówczas przy ul. Hożej 30 A. Dość szybko związał się z Komitetem Centralnym I Proletariatu i jego mieszkanie stało się miejscem spotkań członków tej organizacji. 10 VII 1884 roku został tam właśnie aresztowany przez carską policję a w trakcie rewizji skonfiskowano archiwum partyjne, nielegalną drukarnię i ogromne ilości politycznych tekstów. Natychmiast został osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej a po ponad rocznym procesie proletariatczyków skazany na śmierć. Zginął na stokach Cytadeli 28 I 1886 roku razem z Michałem Ossowskim i Stanisławem Kunickim.

Upamiętnienia:

Brama Straceń Cytadeli Warszawskiej - dwie tablice pamiątkowe m.in. z jego nazwiskiem (odsłonięcie - 1 IX 1952).
 

ul. Zakroczymska róg Konwiktorskiej - głaz z tablicą z brązu, ustawiony na trawniku, w miejscu domu, w którym mieszkał (odsłonięcie - 28 I 1956).

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1975.06.30.