Władysław I Łokietek (1260/61 - 1333) - król Polski od 1320 roku. Wywodził się z linii Piastów mazowieckich, był trzecim pod względem starszeństwa synem Kazimierza I, księcia kujawskiego. Po śmierci ojca został księciem na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu (1267-75), jednak ze względu na jego niepełnoletność rządy sprawowała tam jego matka, księżniczka opolska Eufrozyna. Później został księciem brzeskim i sieradzkim (1288-1300), równocześnie sprawując rządy w księstwie sandomierskim (1289-92), łęczyckim (1294-1300) oraz Wielkopolsce i na Pomorzu (1296-1300). W 1300 roku został wypędzony z kraju przez króla czeskiego Wacława II na mocy umowy z Klęki, w której zobowiązał się do złożenia hołdu lennego ale nigdy tego nie uczynił. Do kraju powrócił po czterech latach i wspierany przez Węgrów osiadł w Sandomierzu a niedługo potem opanował Wiślicę i Lelów. W 1306 roku opanował Małopolskę i zajął Kraków. Rozpoczął wówczas starania o zjednoczenie wszystkich księstw i uzyskanie pozwolenia papieża na koronę. W 1318 roku odbył się w Sulejowie zjazd możnych i rycerstwa, którzy poparli ten projekt  a 20 VIII 1319 roku papież Jan XXII wydał swoją zgodę. 20 I 1320 roku - jako pierwszy władca - został koronowany na króla Polski w Katedrze Wawelskiej. Wydarzenie to oznaczało symboliczne zakończenie rozbicia dzielnicowego, wprowadzonego testamentem przez Bolesława Krzywoustego w 1138 roku. Swoją postawą znacznie umocnił pozycję Polski w Europie, przypieczętowując to jeszcze odpowiednimi małżeństwami swoich dzieci (córki Elżbiety z królem węgierskim Karolem I Robertem a syna Kazimierza III Wielkiego z córką wielkiego księcia litewskiego Giedymina Aldoną Anną). Wsławił się walkami z Brandenburgią, prowadzonymi w latach 1325-29 oraz wojną z Krzyżakami (1329-32) i pierwszą poważną bitwą z zakonem pod Płowcami w 1331 roku, w której utracił Kujawy i ziemię dobrzyńską, dowodząc jednak swojej słabości militarnej (część wojsk polskich wycofała się i bitwa nie została oficjalnie rozstrzygnięta). Zmarł w Krakowie.
 

Spoczywa:
Katedra Wawelska.

Od 1933.12.14 do początku lat `50 ulicę jego imienia odnaleźć można było na Sielcach - biegła równolegle między dzisiejszymi ul. Hołówki a Nowosielecką.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: prawdopodobnie 1938.01.01.