Targówek Mieszkaniowy - kolonia i liczne folwarki położone na północny wschód od Pragi. Być może istniała już w czasach grodziska Bródno na przełomie IX/X w., jednak pierwsze potwierdzone informacje o wsi Targowe pochodzi z 1347 roku, kiedy to książęta Kazimierz i Ziemowit zwrócili ją biskupowi płockiemu wraz ze wsią Kamion. Pod nazwą Targowe Małe wzmiankowana była w 1408 roku a jej właścicielem miał byt wojski warszawski imieniem Laurenty (Wawrzyniec). Była to zapewne wieś szlachecka, licząca w 1580 roku ok. 60 ha. Należała wówczas do rodziny Targowskich a także Karniewskich, z czasem przechodząc we władanie rodu Gumowskich. Nie do końca jasna jest etymologia nazwy – czy pochodzi od nazwiska właścicieli, czy też z racji suchych gruntów istniało tu prawdopodobnie targowisko, które straciło swoje znaczenie wraz z rozwojem Starej Warszawy i założonych bliżej Wisły Skaryszewa oraz Pragi. Od 1582 roku mieszkańcy mieli jednak prawo wyrębu lasów bródnowskich. W XVII w. wieś połączyła się z pobliską wsią Targowe Wielkie, położoną bardziej na południe i graniczącą ze wspomnianą wsią Kamion. Prawdopodobnie w tym okresie miała wykształcić się obecna nazwa. Przed 1740 roku właścicielami tych terenów zostali Lubomirscy, w 1753 roku podstoli płocki nazwiskiem Szydłowski a w 1764 roku król Stanisław August Poniatowski, który w 1780 roku wydzierżawił fragment przy dzisiejszym rondzie Żaba Szmulowi Jakubowiczowi zwanemu Zbytkowerem z przeznaczeniem na cmentarz żydowski. Od połowy XIX w. był systematycznie rozparcelowywany. Dobra komunikacja z Warszawą poprzez Most Kierbedzia spowodowała szybki rozwój tego miejsca, gdzie zaczęła powstawać liczne zakłady przemysłowe, w tym również huta szkła. Po zachodniej stronie dzisiejszej ulicy Radzymińskiej powstały liczne drobne zakłady rzemieślnicze oraz przetwórstwa rolnego (np. ubojnie czy fermy drobiu) oraz osiedle mieszkaniowe. Wschodnią stronę zajęły zaś głównie zakłady przemysłowe, liczne fabryczki, w tym huta szkła. Wraz z powojennym rozwojem miasta w 1951 roku tereny te znalazły się w granicach Warszawy.
Teren położony w obrębie: linia kolejowa wzdłuż ul. Plantowej od ul. Radzymińskiej, ul. Odrowąża, ul. Matki Teresy z Kalkuty wzdłuż muru Cmentarza Bródnowskiego, ul. św. Wincentego, ul. Gilarska (w zamierzeniu troszkę na południe, projektowaną Nowo-Trocką), wiadukt nad ul. Kraśnicką do linii kolejowej Warszawa-Tłuszcz, linia kolejowa do ul. Radzymińskiej.