Stefan Wiechecki (1896-1979) - pisarz, satyryk, publicysta, dziennikarz, piewca  Warszawy. Związany z tym miastem od urodzenia (na Woli) aż do śmierci,  po ukończeniu gimnazjum Wojciecha Górskiego został żołnierzem I Brygady  Legionów Polskich i walczył pod rozkazami samego Józefa Piłsudskiego.  Był też uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. Po przejściu  do cywila był rzecznikiem prasowym PCK, dyrektorem własnego Teatru  Popularnego na Woli a przede wszystkim dziennikarzem - sprawozdawcą  sądowym "Kuriera Warszawskiego" i "Kuriera Czerwonego", piszącym  charakterystyczną gwarą warszawską, nazwaną od jego nazwiska wiechem.  Początkowo mieszkał wraz z rodziną w pobliżu Kercelaka, później  przeprowadził się na Pragę (ul. Stalowa 1), gdzie prowadził również  popularny sklep ze słodyczami. W swoich felietonach komentujących  codzienne życie stolicy patrząc na nie z punktu widzenia mieszkańca  Targówka, Teofila Piecyka. Jeszcze przed wojną opublikował kilka zbiorów  felietonów, m.in. "Znakiem tego", "Wysoka eksmisjo" czy "Syrena w sztywniaku". Swoje wojenne doświadczenia zawarł w dwóch powieściach - "Cafe >Pod Minogą<" oraz jej kontynuacji "Maniuś Kitajec i jego ferajna". Był również autorem specyficznej w swoim rodzaju historii Polski zatytułowanej "Helena w stroju niedbałem, czyli królewskie opowieści pana Piecyka".  Swoje monologi prezentował na falach Polskiego Radia. Po wojnie wraz z  rodzina zamieszkał w domu przy ul. Dąbrówki, pod koniec życia  przeprowadził się do willi przy ul. Malczewskiego. Za swojego życia  opublikował blisko trzydzieści pozycji książkowych, w tym - oprócz  wspomnianych - tom wspomnień "Piąte przez dziesiąte". Zmarł w Warszawie a przyczyną jego śmierci był zawał serca.
Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kwatera 169, rząd II, miejsce 8.

Stan obecny:

 Data nadania nazwy: 1986.12.18