Aleksander Gajkowicz (1897-1971) - inżynier, specjalista w zakresie budowy dróg. Chociaż pochodził z Wileńszczyzny (wieś Wojston), to dzieciństwo spędził w Archangielsku. Studiował w Piotrogrodzie, w tamtejszym Instytucie Inżynierów Komunikacji, podczas I wojny światowej ukończył również Szkołę Wojskową w Kijowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości znalazł się w szeregach tworzonej właśnie Armii Polskiej gen. Józefa Hallera, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Już w cywilu dożywotnio związał się z Warszawą i rozpoczął studia na Politechnice (specjalizacja - drogi i mosty), kończąc je dyplomem inżynierskim w 1926 roku. W latach 1930-36 nadzorował drogi stolicy - jego zasługą było pokrycie ich minimum ciężkim tłuczniem, tych lepszych kostką bazaltową a sporą część również polecił wybetonować. Podczas II wojny światowej - początkowo pod kierunkiem Stefana Bryły - pracował w tajnym Wydziale Technicznym Zarządu Miejskiego, gdzie opracowywał plany odbudowy i układu ulic stolicy. Był twórcą współczesnego drogownictwa polskiego, mającym ogromny wkład w odbudowę znacznej siatki drogowej kraju. W komunistycznej Polsce piastował niższe kierownicze funkcje ministerialne (w latach 1962-65 wiceministra komunikacji), doprowadzając do zastąpienia prawie wszystkich znaczących mostów konstrukcjami żelbetowymi. Opublikował kilkanaście prac naukowych, m.in. "Organizacja robót szarwarkowych na drogach gminnych", "Spółki drogowe, ich znaczenie, rozwój i metody organizacji", "Źródła finansowania gospodarki drogowej". Zmarł w stolicy.

Spoczywa:
Cmentarz Wojskowy na Powązkach, Kwatera 2 B, rząd TUJE (Aleja Zasłużonych I boczna), miejsce 13.

Stan obecny:

Bloki osiedla Targówek. Powstały w drugiej poł. lat 70 XX w. wg proj. Małgorzaty Handzelewicz i Zbigniewa Wacławka. Na pocz. lat 70 ogłoszono konkurs na osiedle współgrające ze starą zabudową: najlepiej wypadł projekt małżeństwa Wacławka i Handzelewicz. Bloki mają różną ilość pięter i są zróżnicowane.

Data nadania nazwy: 1975.11.24