Jacek Odrowąż - Wojtkowicz herbu Odrowąż (1183-1257)  dominikanin, święty Kościoła katolickiego. Przyszedł na świat w Kamieniu Śląskim, studiował w Paryżu i Bolonii. Delegowany do zakonu dominikanów, obłóczony został w 1221 roku, jako jeden z ostatnich braci, przez samego św. Dominika. Powierzono mu misję zakładania nowych klasztorów w Polsce. Z jego inicjatywy powstały te w Chełmnie, Gdańsku, Elblągu, Toruniu a także, podczas ewangelizacji Rusi, w Rydze, Królewcu, Kijowie i Haliczu. Jest bohaterem wielu legend Jedna z nich mówi, że podczas natarcia Tatarów na Kijów, podczas odprawiania Mszy Św. został wraz z wiernymi zmuszony do ucieczki z kościoła. Nagle kapłan usłyszał głos Maryi, aby nie pozostawiał figury Matki Boskiej. Pierwotnie bardzo ciężka figura w jego rękach stała się lekka i spokojnie można było wywieźć ją do Krakowa, gdzie odzyskała swój ciężar. Zmarł właśnie w Krakowie. 17 IV 1594 roku kanonizował go papież Klemens VII, ustanawiając 17 VIII dniem jego wspomnienia liturgicznego. Jest patronem archidiecezji katowickiej i opolskiej, jego imieniem nazwano jedno ze wzgórz lwowskich. Widnieje on na obrazach El Greco, a jego rzeźba widnieje na kolumnadzie wokół Placu Św. Piotra w Rzymie.
 

Powstała jako Droga do Białołęki albo Białołęcka. Na przeł. XIX i XX w. mieszkali tu głównie robotnicy i kolejarze. Przed wojną ulica łączyła kirkut z cmentarzem Bródnowskim. Na całej długości stały stragany, pawiloniki, pijalnie piwa, saturatory... Ulicą jeździły tramwaje 21 i 12, zabierały pasażerów wysiadających na stacji Warszawa Praga. W czasie wojny zabudowa ocalała, nieco uzupełniona po wojnie. Wtedy również puszczono linię autobusową na Bródno.

Stan obecny:
Nr 9: WAMED Wytwórnia Aparatury Medycznej.
Nr 11: INTRA, hurtownia farmaceutyczna.
Nr 15: INFOCHOPIN Międzynarodowe Centrum Informacji Chopinowskiej.Miejsce Pamięci Narodowej.

Nr 75: Zespół Szkół nr 75 im. Piotra Wysockiego. Budynek powstał w 1931 wynajęty przez Stowarzyszenie Dozorców i Służby Domowej dla Szkoły Męskiej Ogólnokształcącej Magistratu Warszawy, ale także mieściły się tu związki zawodowe i samorządowe, kasa chorych, sala kinowa i widowiskowa (na sali gimnastycznej: bilet uczniowski 10 gr!). Szkoła zmieniała nazwy: V Gimnazjum Męskiego Magistratu m. st. Warszawy do Miejskiego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. płk Lisa-Kuli. Przy szkole mieścił się ogród owocowo-warzywny, boisko z bieżnią, altanka i górka, zimą idealna do saneczkowania. Działały tu również organizacje uczniowskie i koła zainteresowań: 48 WDH im. Piotra Wysockiego, Hufiec Szkolny Przysposobienia Wojskowego, szkolne koło sportowe "Dyskobol", koło turystyczne "Włóczykijów", chór męski, chór chłopięcy, trzy orkiestry: dęta, mandolinowa i smyczkowa, koło literackie, koło historyczne, koło charytatywne, koło fotograficzne, Szkolna Kasa Oszczędności, sklep szkolny, samorząd uczniowski. Prowadzona była też świetlica szkolna. W czasie okupacji hitlerowcy zajęli budynek, urządzając w nim biuro i koszary. Po wojnie budynek był mocno zdewastowany, z uwagi również na ostrzał podczas wyzwalania Warszawy: na dachu mieściło się stanowisko rosyjskiego dowództwa. Szkołę im. Lisa-Kuli przeniesiono na Oszmiańską, tutaj, po odnowie w 1965, zainstalowano Zasadniczą Szkołę Zawodową dla Pracujących Nr 1: w roku szkolnym 1963/64 było 13 oddziałów o specjalnościach: radiomonter, elektromonter, elektromechanik, tokarz i ślusarz. Ze szkołą współpracowały: Warszawskie Zakłady Telewizyjne (WZT), Zakłady Wytwórcze Urządzeń Telefonicznych (ZWUT), Warszawskie Zakłady Radiowe RAWAR, Techniczna Obsługa Samochodów (TOS). Dziś, od 1998, mieszczą się tu CXIII Liceum Ogólnokształcące, XVI Liceum Profilowane i Technikum Ekonomiczne nr 11.

Data nadania nazwy: 1921.07.05