Konrad Wallenrod (między 1330 a 1340 - ok. 1393) - wielki mistrz zakonu krzyżackiego pochodzący ze starego rodu rycerskiego osiadłego we Frankonii. W zakonie znalazł się ok. 1370 roku, stając się z czasem komturem człuchowskim a w 1383 roku marszałkiem i komturem Królewca. Cztery lata później identyczny urząd sprawował w Malborku. Zmarł na skutek wylewu krwi do mózgu w trakcie szykowania kolejnej wyprawy na Litwę (z poprzednich żadna nie zakończyła się sukcesem). Adam Mickiewicz uczynił go głównym bohaterem utworu Konrad Wallenrod. Powieść historyczna z dziejów litewskich i pruskich z 1828 roku. Był tam potomkiem znakomitego litewskiego rodu, uprowadzonym w dzieciństwie przez złych zakonników - nadali mu oni imię Walter Alfa - i tylko przebywający wraz z nim stary wajdelota Halban utrzymywał jego świadomość patriotyczną. Podczas jednej z potyczek ujawnił się przed litewskim księciem Kiejstutem a ten pozwolił mu poślubić swoją córkę Aldonę. Zabiwszy prawdziwego rycerza Wallenroda podszył się pod niego i prowadził akcję sabotażową a po wykryciu mistyfikacji popełnił samobójstwo przez zażycie trucizny.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1974.12.20