Zacisze - niegdyś folwark i osiedle willowe znajdujące się na północ od Targówka. Powstało ok. 1820 roku w dobrach rządowych Żerania, początkowo będąc niewielka kolonią należącą do rodziny Gumińskich. Z czasem zaczęła się przekształcać i pół wieku później była już cenionym wśród warszawiaków letniskiem. W 1864 roku wraz ze wsią Pustelnik został wydzielony z Żerania. Na jego dalekich obrzeżach w 1883 roku Rosjanie zbudowali dwa ceglano-ziemne forty - Lewicpol oraz Lewinów - wschodzące w skład zewnętrznego pierścienia umocnień Twierdzy Warszawa (rozebrane przed 1915 rokiem). Pod koniec XIX w. dobra te należały do powiatu warszawskiego (gmina Bródno, parafia Praga), liczyły łącznie 188 mórg (ok. 100 ha), z czego znaczną część zajmowały łąki i pastwiska a tylko ok. 40% grunty orne i ogrody. Były tu 3 budynki murowane, 24 drewniane a mieszkało ok. 100 osób. W 1899 roku dzisiejszą ul. Radzymińską pojechały wagony wąskotorowej kolejki mareckiej, co znacznie ułatwiło komunikację z tym rejonem (przetrwała 75 lat). Po 1910 roku właścicielem tych terenów został malarz Zygmunt Jórski, który odkupił sąsiednie folwarki Elsnerów, Lewinów, Lewicpol i Hipszówka i w dwudziestoleciu międzywojennym rozparcelował je. Niewielkie działki sprzedawał głównie robotnikom, rzemieślnikom i kolejarzom, którzy - po wytyczeniu tu całej siatki ulic - zabudowali je parterowymi i jednopiętrowymi domkami. W 1939 roku liczba mieszkańców doszła do 1000. Dwukrotnie zniszczone w czasie okupacji hitlerowskiej, w 1945 roku przejęte przez państwo, sześć lat później zostało włączone w granice Warszawy.
Teren położony w obrębie: wschodnia granica dzielnicy (z gminą Ząbki) od ul. Radzymińskiej do linii kolejowej Warszawa-Siedlce, linia kolejowej do wiaduktu nad ul. Kraśnicką, ul. Kraśnicka, ul. Gilarska (w zamierzeniu troszkę na południe, projektowaną Nowo-Trocką), ul. św. Wincentego, ul. Kondratowicza, ul. Bystra, ul. Radzymińska na północ do wschodniej granicy dzielnicy.