Jan Józef Ignacy Łukasiewicz herbu Łada (1822-1882) - chemik, farmaceuta, działacz niepodległościowy, pionier górnictwa, twórca przemysłu naftowego w Polsce. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej o ormiańskich korzeniach, osiadłej w podtarnowskiej wsi Zaduszniki. Jako ośmiolatek zamieszkał wraz z rodzicami i licznym rodzeństwem w Rzeszowie, gdzie ukończył jedynie 4 klasy miejscowego popijarskiego gimnazjum. Od 1836 roku był praktykantem w jednej z łańcuckich aptek - oprócz nauki chemii i farmacji działał w młodzieżowych organizacjach demokratyczno-niepodległościowych, czym zwrócił na siebie uwagę miejscowej policji. W 1840 roku zdał egzaminy zawodowe i powrócił do Rzeszowa z dyplomem pomocnika aptekarskiego. Zaprzyjaźniony z Edwardem Dembowskim rozpoczął wówczas przygotowania do powstania na Rzeszowszczyźnie, jednak aresztowanie w II 1846 roku i osadzenie we Lwowie unicestwiło te plany. Więzienie opuścił po prawie dwóch latach, był jednak nadal inwigilowany. Powróciwszy do pracy rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, które - w 1852 roku ukończył na Uniwersytecie Wiedeńskim. Po kilkuletnich pracach nad destylacją ropy naftowej 31 VII 1853 roku wykorzystał lampę naftową do oświetlenia sali operacyjnej w szpitalu powszechnym na lwowskim Łyczakowie. Zachęcony tym sukcesem cztery lata później w Klęczanach niedaleko Nowego Sącza otworzył pierwszą na świecie rafinerię ropy naftowej, produkującą oprócz nafty także smary, oleje i asfalt. W 1865 roku został właścicielem wsi Chorkówka pod Krosnem. Do śmierci spowodowanej ciężkim zapaleniem płuc otworzył jeszcze kilka ośrodków wydobywczych w Beskidzie Dukielskim i okolicach Gorlic. Ściągając tam duże ilości pracowników organizował dla nich i ich rodzin kasy zapomogowe i specjalne fundusze emerytalne, doprowadził do budowy całej infrastruktury z drogami, mostami, szkołami i szpitalami na czele.

Spoczywa:
Cmentarz w Zręcinie.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1954.04.12. Wcześniej nazywała się Chemiczna.