Stanisław Ligoń ps. Karlik z Kocyndra (1879-1954) - śląski pisarz, malarz, ilustrator, działacz społeczno-kulturalny i narodowy. Wywodził się z rodu śląskich poetów, jego rodzinnym miastem była Królewska Huta czyli dzisiejszy Chorzów. Kształcił się w krakowskiej szkole artystyczno-przemysłowej, studiował malarstwo w Berlinie. Po powrocie na Śląsk związał się z wydawnictwem Karola Miarki, dla którego opracowywał głównie ilustracje. Wówczas też zafascynował się teatrem - rozpoczynał od projektowania scenografii, z czasem zaczął grać na scenie i reżyserować organizowane przez siebie wieczory artystyczne. W 1911 roku powrócił do Krakowie, podejmując tam studia artystyczne na miejscowej Akademii. Prawie cały okres I wojny światowej spędził we wsi Truskolasy niedaleko Kłobucka, gdzie założył polską szkołę, bibliotekę i teatr. Po wojnie podjął współpracę z polityczno-satyrycznym czasopismem "Kocynder", w którym swoje teksty i rysunki podpisywał imieniem Karlik (stąd jego najbardziej znany pseudonim). Aktywnie działał w Polskim Komisariacie Plebiscytowym w Bytomiu, w 1922 roku zamieszkał w Katowicach. Tam był nauczycielem rysunku w gimnazjum a od 1927 roku również dziennikarzem radiowym, regularnie prowadzącym - w spolszczonej gwarze śląskiej - stałe audycje, m.in. "Bery i bojki" (wielokrotnie wznawiane w wersji książkowej) czy "Przy sobocie po robocie". W 1934 roku przyjął funkcję dyrektora katowickiej rozgłośni Polskiego Radia. Rozpoczął wówczas nadawania antyhitlerowskiej audycji "Przy żeleźnioku". Okres okupacji hitlerowskiej spędził głównie w Jerozolimie, pomagając cywilnym uchodźcom na Bliskim Wschodzie. Po wojnie powrócił do Katowic, gdzie aż do śmierci pracował w radiu.

Stan obecny:

Domki szeregowe. Oddane do użytku w 1995 roku.

Data nadania nazwy: 1993.01.26