Mieczysław Wolfke (1883-1947) - fizyk, specjalista w  zakresie    kriogeniki, prekursor telewizji i holografii. Pochodził z  Łasku, ukończył szkołę realną w Sosnowcu, jako siedemnastolatek  opatentował    urządzenie do przenoszenia obrazów na odległość za pomocą  fal    elektromagnetycznych, które nazwał telektroskopem. Studiował w  Liege Paryżu i Wrocławiu, uzyskując tu w 1910 roku tytuł doktora  filozofii.    Jego lampa kadmowo-rtęciowa zdobyła uznanie zakładów Zeissa w  Jenie, które zaproponowały mu wówczas stanowisko laboranta.  Habilitował się   pod  kierunkiem Alberta Einsteina w Zurychu, opisując  teorię   powstawania  obrazu w mikroskopie. W Szwajcarii pozostał do 1922  roku,   opracowując  m.in. teoretyczne podstawy holografii. Po powrocie do    kraju zamieszkał w  Warszawie (ul. 6 Sierpnia - dziś Nowowiejska - nr    48), został też  profesorem fizyki doświadczalnej Politechniki    Warszawskiej. W 1927 roku  został współodkrywcą istnienia dwóch odmian    helu, badał  również  wyładowania elektryczne w gazach, interesowała go    teoria  kwantów,  fizyka jądrowa i promieniotwórczość. Był członkiem    wielu towarzystw  naukowych, opublikował - samodzielnie i wraz z  innymi   fizykami -  kilkadziesiąt prac naukowych z fizyki teoretycznej,  fizyki    doświadczalnej i fizyki technicznej, głównie z zakresu teorii  ciepła i    niskich temperatur. (m.in. "O dwóch różnych modyfikacjach ciekłego eteru etylowego", "O emisji  dodatniej palladu", "Własności materii w pobliżu bezwzględnego zera  temperatur", "Fizyka", "Zagadnienia naukowe lotów stratosferycznych",  "Elektryczność i magnetyzm", "Zasady teorii ciepła", "Ciepło", "Bomba  atomowa", "Fizyka a technika").     Był znakomitym poliglotą - biegle władał językami angielskim,     francuskim  i niemieckim, dobrze posługiwał się również technicznym     językiem  holenderskim. W latach 1931-34 pełnił obowiązki mistrza     wolnomularskiej Wielkiej Loży Narodowej Polski. Tuz przed wybuchem II     wojny światowej udało mu się uruchomić Instytut Niskich Temperatur.     Widząc zagrożenie ze strony Niemiec prowadził na polecenie polskiego     rządu prace nad wykorzystaniem podczerwieni do celów obrony     przeciwlotniczej. Okres okupacji hitlerowskiej spędził w stolicy, gdzie     swój czas dzielił pomiędzy tajne wykłady a pracę w specjalistycznej     pracownik fotograficznej prowadzonej specjalnie na potrzeby polskiego     podziemia. Po wojnie krótko przebywał w Gdańsku, po czym wyjechał do     Zurychu na zaproszenie uczonych z tamtejszego uniwersytetu. Do kraju  już    nigdy nie powrócił - zmarł w Zurychu.

Stan obecny:
Nr 7: Ośrodek Kultury i Edukacji Bemowo SM Wola.
Bloki osiedla Bemowo. Powstawały od 1977 do końca lat ’80 wg proj. Jerzego Gronczewskiego dla ok. 30.000 mieszkańców. W 1980 wprowadzili się pierwsi lokatorzy.

Data nadania nazwy: 1980.02.22