Jacek Decowski (1896-1943) - major WP. Pochodził z Żołyni niedaleko Łańcuta. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1915 roku został wcielony do 34. Pułku Obrony Krajowej w Krakowie i wysłany do Szkoły Oficerów Rezerwy. W 1916 roku podczas walk nad Styrem dostał się do niewoli rosyjskiej i został wywieziony pod Ałtaj w Południowej Syberii. Dwa lata później przedostał się do punktu poboru V Syberyjskiej Dywizji Wojska Polskiego, gdzie zajmował się wyszukiwaniem i werbunkiem Polaków znajdujących się w okolicy. Po kapitulacji tej formacji 10 I 1920 roku został ponownie aresztowany przez agentów bolszewickiego centralnego organu bezpieczeństwa państwowego (CZEKA)i po krótkim procesie skazany na karę śmierci za swoją działalność. Osadzony początkowo w Omsku a potem w Tule został we IX 1921 roku zwolniony w drodze wymiany jeńców (wraz z nim uwolniony został gen. Walerian Czuma). Po powrocie do Polski znalazł się w szeregach Wojska Polskiego i skierowany został do Chełmna. Do Warszawy przybył w 1934 roku i został wykładowcą taktyki piechoty w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Podczas wojny obronnej 1939 roku objął dowództwo III Batalionu 26. Pułku Piechoty i odpowiadał za odcinek od Powązek, przez Buraków, Marymont aż po Wisłę. 7 IX obsadził swoimi żołnierzami pl. Inwalidów, zaś 14 IX zdobył bez żadnej walki osiedle łączności Boernerowo, gdzie stworzył samodzielny ośrodek oporu. Zdobył też Fort Babice, gdzie znajdowały się spore zapasy amunicji i sprzętu bojowego. Przez dwa tygodnie udało mu się wyprzeć Niemców z zajmowanych przez nich koszarów wojskowych a w nocy 24/25 IX przeprowadzić kontrnatarcie, podczas którego zadał ogromne straty nieprzyjacielskiej 19. Dywizji Piechoty (za co został odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari). 27 IX, po kilkugodzinnej walce w trakcie której poniósł dotkliwe straty w ludziach, podjął decyzję o kapitulacji. Niemcy byli zaskoczeni ilością polskich żołnierzy stawiających im opór. Na mocy umowy o honorowej kapitulacji zawartej 28 IX 1939 roku w fabryce Skoda na Rakowcu dostał się do niewoli. Przebywał w oflagu VII A w Murnau, gdzie zmarł na zawał serca i gdzie został pochowany.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1989.11.16.