Lotnisko – najdalej na północny zachód wysunięty teren Bemowa, graniczący z bezpośrednio z Chomiczówką (Bielany). W XV i XVI w. istniały tu niewielkie wsie książęce, całkowicie zrównane z ziemią podczas potopu szwedzkiego, pamiątką po czym jest nazwa Szwedzkie Górki. W czasie I wojny światowej tych nomen omen płaskich terenów używały wojska rosyjskie i niemieckie jako lądowiska dla swoich samolotów. W okresie międzywojennym swoja siedzibę miał tu Instytut Badań Techniki Lotniczej. Tereny te należały do gminy Blizne z siedzibą w Starych Babicach, stąd gdy zaraz po zakończeniu działań wojennych utworzono tu lotnisko, nazywało się ono „Babice”. Po przyłączeniu tych terenów do Warszawy w 1951 roku przemianowano je na „Lotnisko Warszawa-Babice”. Posiadało ono dwie betonowe drogi startowe. Pod koniec lat `70 znacznie zmniejszono jego obszar o południowe krańce (przyjęła się wówczas nazwa Lotnisko-Bemowo) i rozpoczęto tu budowę osiedla przeznaczonego głównie dla żołnierzy z pobliskiej jednostki wojskowej i WAT-u. Nadal działa tu Aeroklub Warszawski i Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, jednak piloci i instruktorzy zmuszeni są do korzystania z jedynej w Polsce niestandardowej procedury kręgu nadlotniskowego.

Teren położony w obrębie: ul. Radiowa, granica miasta równolegle do ul. Estrady na wschód, ul. Kampinoska, ul. Księżycowa, ul. Powstańców Śląskich, ul. Piastów Śląskich, fragment ul. bez nazwy będącej przedłużeniem ul. Piastów Śląskich, łukiem do skrzyżowania w okolicach ul. Radiowej z ul. Tadeusza Kutrzeby (na zachód poza ul. Grotowską).