Juliusz Kaden-Bandrowski (1885-1944) - pisarz, publicysta. Pochodził z Rzeszowa, kształcił się muzycznie (pianistyka) w Lwowie i Krakowie a humanistycznie (filozofia) w Lipsku oraz Brukseli. Stamtąd właśnie zaczął nadsyłać korespondencje, kiedy to karierę wirtuoza przekreśliło mu złamanie ręki. Podczas I wojny światowej był adiutantem Józefa Piłsudskiego a zarazem kronikarzem I Brygady. W dwudziestoleciu międzywojennym osiadł w Warszawie, gdzie został redaktorem prasowym (sanacyjna "Gazeta Polska" oraz literacki "Skamander"), radnym, dyrektorem Teatru Polskiego a także prezesem PEN-Clubu i sekretarzem Polskiej Akademii Literatury. W swych utworach podejmował aktualne tematy (powieści "Mateusz Bigda", "Generał Barcz", "Miasto mojej matki"), nie stronił też od wątków erotycznych ("Łuk") czy biograficznych (eseje o Żeromskim i Chopinie). Podczas okupacji hitlerowskiej pozostał w stolicy, włączając się w tajne nauczanie. Zginął podczas Powstania Warszawskiego.

Spoczywa:
Cmentarz Ewangelicko-Reformowany (kalwiński), kwatera 4, rząd 1, miejsce 3.
Upamiętnienia:
ul. Kaliska 13 - dom, w którym żył i tworzył podczas II wojny światowej - tablica pamiątkowa.

Stan obecny:

Bloki osiedla Bemowo. Powstawały od 1977 do końca lat 80 wg proj. Jerzego Gronczewskiego dla ok. 30.000 mieszkańców. W 1980 wprowadzili się pierwsi lokatorzy.

Nr 8: Przedszkole nr 406. Istnieje od 01.09.1987 na parterze bloku mieszkalnego.
 

Data nadania nazwy: 1980.02.22