Chrzanów – wzmiankowana już w XVII w. wieś położona na południe od Grot, należąca do rodziny Chrzanowskich. Przed wybuchem powstania listopadowego należała do gminy Blizne (parafia Babice), liczyła 84 mieszkańców żyjących w 17 domach. W drugiej połowie XIX w. powstała tu szlachecka wieś Macierzysz-Chrzanowo. W połowie lat `70 XIX w. 15 niemieckich osadników założyło przy drodze w kierunku Odolan (dzisiejsze ul. Okrętowa i Drzeworytników) Kolonię Nowy Chrzanów. W 1886 roku ukończono tu budowę Fortu IV Chrzanów, fortu twierdzy Warszawa, otoczonego suchym rowem fortecznym, posiadającego kaponierę czołową, szyjową i 2 półkaponiery boczne. W okresie modernizacji zbudowano kaponierę do ostrzału międzypól. Fort posiadał wał z szerokim przedpiersiem. Powierzchnia wynosiła 24,38 ha. Jego zadaniem było kontrolowanie szosy i kolei kaliskiej. W 1909 podlegał kasacji, ale w 1910 zdecydowano o ocaleniu fortu. W 18-27.09.1939 stacjonował i walczył tu 360 pułk piechoty. Po II wojnie mieścił się tu zakład garmażeryjny, później nawet nielegalna gorzelnia. W 1951 roku tereny te – wraz z Boernerowem i Jelonkami – zostały włączone w granice Warszawy.

Teren położony w obrębie: ul.  Górczewska, ul. Lazurowa, ul. Szeligowska z przedłużeniem do linii kolejowej (na wysokości rozjazdów przy ul. Kraszewskiego), wzdłuż torów na zachód do wysokości ul. Krańcowej w Morach, wzdłuż granicy miasta (na zachód od ul. Podgrodzie, ul. Batalionów Chłopskich do wysokości linii z łącznikiem ul. Narwik).