Groty (Wyczółki - Groty) - zaściankowa wieś pomiędzy Babicami i Górcami, wzmiankowana już w XVI w. Nazwa pochodzi od nazwiska właścicieli (ród Grotów, który specjalizował się w wytwarzaniu właśnie grotów do strzał), później znalazła się w rękach rodu Zdziarskich. Prawdopodobnie podczas potopu szwedzkiego wieś uległa całkowitej zagładzie, jednak z czasem została ponownie zasiedlona. W latach `60 XIX w. na ok. 25 hektarach gruntów przekształconych w park pobudował tu swój pałacyk Jan Gotlib Bloch (1836-1902), znany bankier i przedsiębiorca kolejowy żydowskiego pochodzenia, twórca m.in. Drogi Żelaznej Fabryczno-Łódzkiej oraz kilku linii kolejowych na terenie Rosji. Pałacyk ów był prezentem dla żony, Emilii Kronenberg, jednak już w 1883 roku - po otrzymaniu szlachectwa - przeprowadził się do majątku Łęczna w Lubelskiem. Wówczas to Rosjanie rozpoczęli tu budowę Fortu III (nazwanego "Blizne" od pobliskiej miejscowości a przez miejscowych nazywanym jednak Fortem Groty), wchodzącego w skład pierścienia zewnętrznego Twierdzy Warszawa. Pięcioboczny, z ceglanymi koszarami i wypełniona wodą fosą, został zlikwidowany po 1909 roku (dziś wpisany do rejestru zabytków pod adresem: ul. Lazurowa 2). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości tereny te zajęła Dyrekcja Robót Publicznych. W 1951 roku zostały przyłączone do Warszawy i prawie ćwierć wieku później zabudowane osiedlem domków jednorodzinnych.

Teren położony w obrębie: ul. Lazurowa, wzdłuż południowej i wschodniej granicy Fortu Blizne III, ul. Fortowa (Blizna-Łaszczyńskiego), ul. H. Hubala-Dobrzańskiego, pierwsza przesieka leśna za ul. Spychowską na zachód,  ul. Kocjana.