Roman Popiołek (1891-1943) - kapitan Wojska Polskiego. Pochodził z Bogucic, dzisiejszej dzielnicy Katowic. Nie ukończył żadnej szkoły, prawdopodobnie już jako nastolatek kontynuował rodzinną tradycję i pracował jako górnik. Jako piętnastolatek został członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", później działał również w innych lokalnych organizacjach patriotycznych. W czasie I wojny światowej został wcielony przymusowo do armii pruskiej a po demobilizacji należał do organizatorów Związku Wojackiego - legalnego stowarzyszenia kombatanckiego stworzonego na Górnym Śląsku przez Polski Obóz Narodowy, przygotowującego powstanie narodowe. Kiedy samodzielnie nie mógł zrealizować tych planów wcielił Związek w struktury Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, z którym zgromadził ogromny zapas broni. Uczestniczył we wszystkich III Powstaniach Śląskich, działał w akcji plebiscytowej, prowadził akcje wywiadowcze i kontrpropagandowe. Został za to aresztowany i pobity i więziony przez niemiecką policję i uratowało go dopiero wstawiennictwo lokalnych polityków, przed którymi nie mogła ona zatuszować całej sprawy. W 1922 roku - po podziale Górnego Ślaska i przyłączeniu, w wyniku decyzji poplebiscytowych, południowo-wschodniej części do Polski - rozpoczął zawodową służbę w Wojsku Polskim, z czasem zostając oficerem wywiadu. Rozpracowanie albo nieszczęśliwy wypadek spowodowały jednak u niego po kilku latach kalectwo i uniemożliwiły dalszą służbę. Po wkroczeniu wojsk hitlerowskich mimo złego stanu zdrowia brał udział w wojnie obronnej a następnie zorganizował siatkę ruchu oporu w powiecie tarnobrzeskim. Przez trzy lata - poszukiwany przez gestapo - ukrywał się. Aresztowany 30 IV 1943 roku został poddany bestialskim torturom i wraz ze współwięźniami rozstrzelany 20 X w podrozwadowskich Chorzewicach.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1991.06.25