Stary Żoliborz - XVIII-wieczna nazwa wzmiankowanej już w 1367 roku wsi Pólków, liczącej w połowie XVI w. ok. 160 ha powierzchni (9,5 łana).Usytuowana była w okolicach dzisiejszego pl. Wilsona i po wschodniej stronie ul. Mickiewicza, z czasem obejmując również dzisiejsze Bielany i Marymont. W XVII w. wieś została podzielona: jedną część z nadania króla Władysława IV Wazy otrzymali kameduli (stąd powstały Bielany), drugą otrzymał Szpital Św. Ducha, dając początek późniejszemu folwarkowi Fawory. W latach 1719-1721 znalazły tu swoja siedzibę Koszary Gwardii Pieszej Koronnej zaś konwikt księży pijarów wzniósł otoczoną pięknym ogrodem letnią rezydencję Collegium Nobilium, a ponieważ położona była w południowej, najwyższej części skarpy, nazwano ją Joli Bord, co dokładnie można przetłumaczyć jako „Piękny brzeg”. Nazwa przyjęła się dość szybko i już w 1768 roku, na rozparcelowanym wówczas folwarku Fawory, pobudowano pałacyki i wille, które przyjęły taka właśnie nazwę. Tereny były zabudowywane do czasu powstania listopadowego, kiedy to władze carskie zburzyły ponad 70 stojących tu domów i podjęły decyzję o budowie tu Cytadeli. Do czasu powstania styczniowego wyburzono kolejne 250 posesji, blokując tym samym rozwój tych terenów. W 1916 roku w granicach Warszawy znalazły się m.in. Marymont i część Bielan. Rozpoczęto wówczas zabudowę terenów na północ od linii kolejowej, wytyczając nową sieć ulic i wznosząc tam w miarę nowoczesną, niska dzielnicę mieszkaniową (kolonia oficerska, kolonia urzędnicza, 9 kolonii Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej).
Teren położony w obrębie: nurt Wisły, ul. Promyka z przedłużeniem wzdłuż południowego krańca Łachy Potockiej i północnego ogrodzenia ośrodków sportowych, ul. Bohomolca, ul. Dygasińskiego, ul. Małogoska, ul. Drohicka, ul. Potocka, ul. Popiełuszki, al. Jana Pawła II, linia kolejowa ze stacją Warszawa-Gdańska do Mostu Gdańskiego (fragmentarycznie wzdłuż ul. Słomińskiego i ul. Krajewskiego).