Henryk Wieniawski (1835-1880) - skrzypek i kompozytor. Przyszedł na świat w Lublinie, w rodzinie ochrzczonego Żyda nazwiskiem Pietruszka, który po przyjęciu sakramentu zmienił nazwisko na pochodzące od nazwy przedmieść miasta, gdzie mieszkał. Początkowo gry na skrzypcach uczyła go matka, jako ośmiolatek znalazł się w Paryżu, gdzie do 1846 roku kształcił się w miejscowym konserwatorium. Po trwającym prawie trzy lata tourneé powrócił do tego miasta i przez rok uzupełniał swoją wiedzę z zakresu kompozycji. Przez kolejne lata koncertował niemal w całej Europie i Rosji, gdzie w 1860 roku car Aleksander II powołał go na stanowisko swojego oficjalnego skrzypka oraz solisty Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego. Piastował ten urząd przez dwanaście lat, świetnie utrzymując całą rodzinę (żonę i czwórkę dzieci). Nie była to jego jedyna praca, bowiem otrzymał pozwolenie na równoległą naukę gry na skrzypcach w klasach muzycznych tejże organizacji, z czasem przekształconych w konserwatorium. W 1872 roku zdecydował się na dwuletnią trasę koncertową po USA. Wróciwszy do Europy został wykładowcą w konserwatorium w Brukseli. Spopularyzował typowo polskie utwory - polonezy ("Polonez D-dur" op. 4 i "Polonez A-dur "op. 21) oraz mazurki (op. 19 zwane "Mazurkami charakterystycznymi"), komponował także koncerty skrzypcowe (słynny "d-moll" op. 22 oraz "fis-moll"), fantazje ("Fantazja faustowska"), kujawiaki, nokturny, scherza ("Scherzo-tarantella"). Pod koniec życia - ze względu na potężną tuszę i ciężką chorobę serca - koncertował wyłącznie na siedząco. Zmarł w Moskwie.

Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kwatera11, rząd IV, miejsce 1 (nagrobek projektu Andrzeja Pruszyńskiego).

Zabudowę pod koniec lat 20 powierzono Marianowi Kontkiewiczowi. Mieszkał tu piosenkarz i kompozytor Czesław Niemen wł. Czesław Juliusz Wydrzycki (1939-2004). Przed domem stoi akacja, którą uratował on od ścięcia.
 

Stan obecny:
 

Data nadania nazwy: 1953.05.28. Wcześniej (1926.09.27 - 1953.05.28) nosiła imię Andrzeja Towiańskiego.