Rakowiec - dawna wieś na granicy dzisiejszej Ochoty i Mokotowa, założona prawdopodobnie w XV w. Około 1528 roku liczyła 50 ha powierzchni. Jej właścicielami byli m.in. wielki kanclerz litewski Albrecht Stanisław Radziwiłł herbu Trąby (1593-1656), Franciszek Locci, syn znakomitego architekta Augustyna, część prawdopodobnie była własnością późniejszego ostatniego adiutanta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego jenerała Arnolda Anastazego Byszewskiego. W 1751 roku tereny te nabyła chorążyna koronna Joanna Lubomirska (1723-1783) i oddała je tytułem zastawu Szpitalowi Św. Rocha, który trzynaście lat później odkupił je i sprawował nad nimi władzę do 1920 roku (oczywiście puszczając w dzierżawę...). W I połowie XIX w. nastąpił podział na folwark (z czasem o powierzchni ponad 350 ha i ponad 100 mieszkańcami), kolonię (ok. 120 ha i 60 mieszkańców) i wieś (niecałe 30 ha i ponad 130 mieszkańców - usytuowana wzdłuż południowej strony dzisiejszej ul. Pruszkowskiej). Istniała tu fabryka pudrety (nawóz otrzymywany z nierozcieńczonych fekaliów po ich odwodnieniu), prowadzono - w związku z bliskością stolicy - wzorowe gospodarstwo rolne (i z czasem ogrodnicze), dostarczające produktów na warszawski rynek, działała tu również założona jeszcze przed wybuchem powstania listopadowego karczma Pociecha. Całość należała do powiatu warszawskiego (gmina Pruszków, parafia Służew). W latach `80 poprowadzono drogę (dzisiejsza ul. Korotyńskiego), wybudowano również wał i fosę łączące dwa forty - Mokotowski i Szczęśliwicki. Część terenów w 1916 roku została włączona w granice administracyjne Warszawy. Pozostała znalazła się w gminie Skorosze a po 1945 roku w gminie Okęcie, z którą w 1951 roku została włączona do stolicy.

Teren położony w obrębie: ul. Banacha, ul. Grójecka, linia kolejowa Warszawa-Radom ze stacją Warszawa-Rakowiec, ul. Żwirki i Wigury.