Wacław Franciszek Sierpiński (1882-1969) - jeden z najwybitniejszych matematyków polskich, specjalista w zakresie teorii mnogości, topologii, teorii funkcji rzeczywistych i teorii liczb. Był rodowitym warszawiakiem, absolwentem V Gimnazjum Klasycznego a następnie Wydziału Fizyko-Matematycznego Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Podjął wówczas pracę nauczyciela w IV Gimnazjum Żeńskim, jednak już po kilku miesiącach wyjechał do Krakowa, gdzie doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po powrocie do rodzinnego miasta wrócił do zawodu, pracując w prywatnych szkołach średnich, ale również w Seminarium Nauczycielskim w Ursynowie oraz na Wyższych Kursach Naukowych. Rok później wyjechał jednak na stypendium do Getyngi a następnie do Lwowa, gdzie habilitował się na miejscowym Uniwersytecie im. Jana Kazimierza. Podczas I wojny światowej początkowo internowany w Wiatce, dzięki wstawiennictwu środowisk naukowych wyjechał do Moskwy. w 1917 roku został członkiem-korespondentem Krakowskiej Akademii Umiejętności a zaraz po odzyskaniu przez Polskę niepodległości - przez Finlandię i Szwecję - powrócił do stolicy. Tu otrzymał nominację na profesora zwyczajnego i rozpoczął pracę na swojej uczelni. Był współzałożycielem pierwszego specjalistycznego czasopisma matematycznego ""Fundamenta Mathematicae"". Podczas wojny polsko-bolszewickiej był pracownikiem Wydziałów Szyfrów Sztabu Głównego, w znacznym stopniu łamiąc sowiecki szyfr wojskowy. Od 1931 roku pełnił obowiązki prezesa Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był doctorem honoris causa wielu uniwersytetów, członkiem matematycznych towarzystw całego świata (np. w Peru). Podczas okupacji hitlerowskiej pozostał w Warszawie, pracując w miejscowym magistracie. Podczas Powstania Warszawskiego dom przy ul. Marszałkowskiej 73, gdzie mieszkał przez wiele lat, został spalony a wraz z nim spłonęła gromadzona przez niego ogromna fachowa biblioteka. On sam, wraz z innymi mieszkańcami miasta został osadzony w obozie w Pruszkowie, skąd cudem przedostał się do Krakowa. Tam rozpoczął cykl wykładów na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak już późną jesienią 1945 roku powrócił do stolicy. Był pracownikiem Państwowego Instytutu Matematycznego, w 1950 roku zamieszkał w domu przy ul. Konopczyńskiego 5\7. Sześć lat później został redaktorem naczelnym pisma ""Acta Arithmetica"", z którym związany był aż do śmierci. Podpisując się pod Listem 34 protestował przeciwko cenzurze w Polsce, jednak represjonowany przez władze komunistyczne zdyskredytował radio Wolna Europa, podpisując się pod informacją dla ""The Times"", że w Polsce panuje pełna wolność słowa. Opublikował wiele książek (""Teoria liczb niewymiernych"", ""Teoria liczb"", ""Zarys teorii mnogości"", ""Analiza matematyczna"", ""Zasady algebry wyższej""), ponad 700 prac, wiele artykułów i skryptów. Zmarł w Warszawie.
 
Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, Aleja Zasłużonych, grób 104 od strony zachodniej.
 
Upamiętnienia:
ul. Konopczyńskiego 5\7 - tablica na froncie domu, w którym mieszkał od 1950 roku aż do śmierci (odsłonięcie - 9 IX 1982 roku).

Stan obecny:

Bloki osiedla Rakowiec. Powstawały między 1958 a końcem lat 70 XX w. wg proj. Zofii i Oskara Hansenów, Zasława Malickiego i Mariana Szymanowskiego.
 
Data nadania nazwy: 1971.04.27