Radość – letnisko powstałe na przełomie XIX i XX w. na gruntach należących do Zbójnej Góry. Bliskość linii kolejowej Warszawa – Otwock spowodowało szybki rozwój terenów znajdujących się wśród sosnowych lasów. W 1905 roku liczba stałych mieszkańców wynosiła 35 (przy 22 budynkach, w tym aż 3 sklepach), zaś już szesnaście lat później doszła do prawie 300 (przy 103 budynkach). Administracyjnie należała do gminy Falenica. Po wojnie potraktowane jako zwyczajne osiedle, została w 1951 roku wraz z okolicznymi terenami włączone w granice administracyjne Warszawy.
Teren położony w obrębie: Kanał Zagoździańskim od ulicy Juhasów na południe i dalej na wschód do skrzyżowania ulic Zasadowej i Draceny, ul. Draceny, ul. Lewkonii, ul. Mozaikowa, ul. Rusałki, ul. Żeglarska, ul. Aleksandrowska, ul. Derwida, ul. Młodzieży wraz z przedłużeniem, ul. Sztygarów, ul. Przełęczy, ul. Prabucka i dalej wzdłuż granicy z Dzielnicą Wesoła, ul. Cementowa, ul. Janosika, ul. Wolęcińska, ul. Patriotów (zachodnia strona torów kolejowych), ul. Zagajnikowa, ul. Mrówcza, ul. Juhasów.