Nazwa ta dotyczy trzech statków.
 Panna Wodna - polski okręt wojenny, mały, zwrotny i szybki żaglowiec o dwóch lub trzech masztach, zbudowany w Gdańsku prawdopodobnie w 1623 roku. Uczestniczyła w bitwie pod Oliwą 28 XI 1627 roku, później była okrętem rozpoznawczym. Od I 1629 roku należała do habsburskiej Ligi Katolickiej, oddana tam przez króla Zygmunta III Wazę.
 
 Panna Wodna - statek pasażerski. Zbudowana została w 1944 roku w stoczni Lindenau w dzisiejszej Kłajpedzie jako niemiecki trałowiec. Po kilku tygodniach zatopiona na skutek ataku lotniczego, została w 1945 roku przeholowana na Zatokę Gdańską, gdzie jednak ponownie zatonęła, tym razem na skutek przecieków. Dopiero w 1949 roku została ponownie podniesiona i wyremontowana w Stoczni Gdańskiej, stając się po przebudowie największą jednostką polskiej "białej floty", znaną z silnie dymiących kotłów parowych. Służyła przez 16 lat, po czym stała się bazą płetwonurków LOK. W 1980 roku w Gdańskiej Stoczni Remontowej została pocięta na złom.
 
 Panna Wodna - tytułowy statek z operetki Jerzego Lawiny-Świętochowskiego z librettem Walerego Jastrzębca-Rudnickiego i Józefa Słotwińskiego opartym na pomyśle Juliana Ginsberta. Płynie on z plantacji ananasów na Hawajach do Gdyni. Podczas rejsu na jej pokładzie rozgrywa się wiele romantycznych scen. Operetka miała swoją premierę w Warszawie 2 VIII 1939 roku a najsłynniejszą melodią jest aria z I aktu zaczynająca się od słów "Morze - szumiące, kołyszące szumem fal...".

Ulica powstała na terenie wsi Zagóźdź. Wieś powstała w XV w., a w XVII w. miała już 11 gospodarstw i należała do Wolskich. Później przeszła w ręce płk Woyny, licząc 9 gospodarstw. W 1879 założono tu folwark, w 1905 wieś liczyła już 25 gospodarstw i 219 mieszkańców. Ich liczba urosła w 1921 do, odpowiednio, 44 i 255. W 1951 przyłączona do Warszawy. W 1964 było tu 110 gospodarstw i tuczarnia nierogacizny.