Ursynów Północny – niegdyś letnisko (z uroczym pałacykiem Rozkosz) założone ok 1775 roku przez księżnę Izabelę z Flemingów Czartoryską dla swojego faworyta, szambelana Maisonuere. Jednak już w 1784 roku jego właścicielami zostali małżonkowie Aleksandra z Lubomirskich i Stanisław Kostka Potocki. Stało się wówczas willą i folwarkiem należącym do gminy Wilanów (parafia Służew). W 1822 roku posiadłość kupił Julian Ursyn Niemcewicz. Początkowo chciał ją nazwać "Ameryka" na cześć swojej podróży za ocean, jednak przyjęła się nazwa od jego drugiego - rodowego - imienia. Liczyła ona wówczas ok. 56 ha, miała niewielu mieszkańców i tylko dwa domy. Słynęła jednak z hodowli holenderskiego bydła, posiadała też piękne stajnie. Po powstaniu listopadowym teren ten skonfiskowały władze carskie, jednak już w 1842 roku wykupił je A. Potocki. Osiemnaście lat później był już własnością rodu Krasińskich. W 1906 roku hrabia Adam Krasiński (1870-1909), IV ordynat opinogórski, ofiarował liczący już 120 ha folwark wraz z zabudowaniami Towarzystwu Seminarium dla Nauczycieli Ludowych. Po wojnie został on przekazany Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Cały teren włączono do Warszawy w 1951, łącząc pod jedną nazwą wiele okolicznych wsi. Jest to najbardziej na północ wysunięta część dzielnicy.

Teren położony w obrębie: Potok Służewiecki, ul. Łączyny, ul. Galopu (wzdłuż południowej granicy Państwowych Torów Wyścigów Konnych), ul. Puławska, ul. Pileckiego, ul. Ciszewskiego, al. Rodowicza „Anody”, wzdłuż południowej granicy osiedla położonego przy ul. gen. Chłapowskiego oraz jej przedłużeniu w kierunku „Fortu Służew", po południowo-zachodniej granicy „Fortu Służew”,  ul. Dolina Służewiecka, ul. Puławska, al. Wyścigowa.