Stanisław Herbst ps. Chrobot (1907-1973) - historyk, varsavianista. Pochodził z niewielkiego miasta Rakvere leżącego na północno-wschodnim krańcu Estonii. Był absolwentem warszawskiego Gimnazjum im. Stefana Batorego i studiów z zakresu historii i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Przed wybuchem wojny był nauczycielem historii w pruszkowskim gimnazjum a później starszym asystentem w Zakładzie Architektury Polskiej i Historii Sztuki Politechniki Warszawskiej, gdzie przez rok uzupełniał wykształcenie. Podczas okupacji związany z Bibliotekami - Narodową oraz Uniwersytecką - z których ratowałksięgozbiory a także z Wydziałem Informacji Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej, gdzie był pracownikiem Referatu Żydowskiego. Był również wykładowcą tajnych kompletów prowadzonych przez Wolną Wszechnicę Polską. Od 1946 roku był pracownikiem Uniwersytetu Warszawskiego (profesor zwyczajny od 1961 roku) a także Wojskowej Akademii Politycznej i Instytutu Historii PAN. Badał dzieje warszawskiej ludności żydowskiej, specjalizował się w dziejach Warszawy i całego Mazowsza, scharakteryzował elementy sztuki wojennej. Był współtwórcą "Rocznika Warszawskiego", redaktorem "Polskiego Słownika Bibliograficznego" i wielu prac zbiorowych (m.in. "Encyklopedia Warszawy" i "Historia Warszawy"), samodzielnie ogłosił drukiem ponad 500 publikacji, z których najsłynniejsze to "Miasta i mieszczaństwo renesansu polskiego", "Odrodzenie w Polsce" oraz "Historia wojskowa: treść, dzieje, metoda i metodologia" a te związane ze stolicą to Ulica Marszałkowska czy Zamek Królewski. Zmarł w Warszawie.

Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kw. 166, rz. VI, miejsce 22. Grób projektu Barbary Zbrożyny.

Stan obecny:

Nr 1,4: Bloki osiedla Ursynów Północny. Zaczęły powstawać od 1975 wg proj. Marka Budzyńskiego. Pomysł na zabudowanie terenu powstał już w latach 60 XX w. Rozpisano konkurs i nagrodzono dwie prace: warszawską Stefana Putowskiego i krakowską Witolda Cenckiewicza. Obie poddano analizie i wyznaczono dyrektywy dla całego założenia urbanistycznego. Konkurs na projekt zabudowy Ursynowa Północnego wygrał Ludwik Borawski, ale zmarł on szybko i realizację otrzymał Budzyński. W 1976 wprowadzali się tu pierwsi mieszkańcy. Brakowało szkół i przychodni, aptek, ale stawiano Ursynów za wzorcowy projekt. Ekipy nie wyrabiały, więc ściągano kolejne z Pruszkowa, Legionowa, Siedlec, Gorzowa i Stargardu Szczecińskiego, co potęgowało chaos i bałagan i niektóre gotowe domy czekały miesiącami na podłączenie. Budowa ciągnęła się latami.
 

Data nadania nazwy: 1975.03.03