Anin – osiedle powstałe na terenie wilanowski dóbr Branickich. Zostało założone w pierwszej dekadzie XX w. przez ówczesnego właściciela, Ksawerego Władysława Branickiego (1864-1926) a nazwane tak na cześć jego żony, Anny (1863-1953). Położone w pierwotnych borach mazowieckich początkowo było typowym letniskiem. Korzystne położenie - szosa brzeska i linia kolejowa Warszawa-Lublin - sprawiło, że w latach 1909-1910 w klinie między tymi arteriami wytyczone zostały pierwsze parcele budowlane z uliczkami prostopadłymi do torów kolejowych. Osiedle zostało włączone w skład gminy Wawer (parafia Zerzeń, poczta Stara Miłosna) a pierwszymi stałymi mieszkańcami zostali urzędnicy państwowi oraz kolejarze. W 1916 roku rozpoczęto proces odwadniania podmokłych gruntów, co znacznie zwiększyło wartość tych terenów i już w niepodległej Polsce spowodowało, że znalazły się one w czołówce najchętniej zasiedlanych podwarszawskich wówczas miejscowości. Kilka lat później było tu już 106 domów i nieco ponad 500 stałych mieszkańców. W 1924 roku osiedle stało się częścią utworzonej właśnie letniskowej gminy Falenica. Dwa lata później właścicielem osiedla, podobnie jak i okolicznych terenów, został Adam Maria Jan Branicki (1892-1947). Okres wielkiego kryzysu i ustawa o reformie rolnej spowodowały, że na początku lat `30 rozpoczął parcelację i stopniową wyprzedaż swoich dóbr. W 1933 roku ofiarował on skarbowi państwa ponad 300 ha obszar lasu jako Park narodowy „Darowizna” (fragmentem tego terenu jest Las im. Króla Jana III Sobieskiego). W 1951 roku wraz z Falenicą i licznymi przyległymi wsiami osiedle zostało włączone w granice Warszawy.
Teren położony w obrębie: linia kolejowa od wiaduktu na południe aż do ul. Rzeźbiarskiej, wzdłuż północnej granicy siedziby ABB, ul. Czatów, ul. Hafciarska, ul. Zorzy, leśna przesieka będąca przedłużeniem ul. Wawerskiej (Wesoła), ul. Czecha.