Bronisław Euzebiusz Wesołowski (1870-1919) - działacz ruchu robotniczego, z zawodu inżynier elektryk. Przyszedł na świat we wsi Fawory (ówczesna gubernia piotrkowska), kształcił się w Zurychu. Jako dziewiętnastolatek wstąpił do Związku Robotników Polskich, stając się jednym z organizatorów Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Działał w Warszawie i w Łodzi. W 1894 roku został aresztowany i osadzony w X pawilonie Cytadeli Warszawskiej, gdzie dwa lata pozostawał bez procesu. Później ,skazany na sześć lat zesłania, znalazł się w Rosji. Po powrocie do Warszawy znalazł się w strukturach krajowych swojej partii, za co został ponownie aresztowany i osadzony w Cytadeli a następnie zesłany do Rosji na kolejne dziewięć lat. Tam zastał go wybuch I wojny światowej. Był uczestnikiem rewolucji październikowej, należał do Centralnego Komitetu Wykonawczego SDKPiL w Rosji, piastował również obowiązki sekretarza Ogólnorosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego Rad. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przyjechał do stolicy jako przewodniczący delegacji Rosyjskiego Czerwonego Krzyża w celu podjęcia rokowań dotyczących jeńców wojennych. Już po jednym dniu (21 XII) został wraz z innymi przybyłymi aresztowany pod zarzutem działalności wywrotowej i szpiegowskiej, osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej i w trybie natychmiastowym wydalony z granic polskich. Zginął w nocy z 1\2 I we wsi Wyliny-Ruś niedaleko Wysokiego Mazowieckiego, zamordowany przez eskortujących go żandarmów.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1985.07.18