Są dwie postaci o tym imieniu.
Henryk Wierzchowski (1904-1994) - pedagog, varsavianista. Pochodził z Sandomierza, kształcił na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, specjalizując się w historii. Od momentu uzyskania dyplomu w 1928 roku pracował jako nauczyciel na wschodnich krańcach Rzeczypospolitej, w 1931 roku znalazł się w Ostrołęce. Podczas okupacji hitlerowskiej został aresztowany przez okupanta podczas prowadzenia lekcji i wywieziony do obozu, skąd udało mu się zbiec. W 1950 roku wraz z rodziną zamieszkał w Warszawie, gdzie został dyrektorem XIX LO im. Powstańców Warszawy, mieszczącego się wówczas przy ul. Boremlowskiej. Po dwóch latach przeszedł na równorzędne stanowisko do LO im. Stefanii Sempołowskiej a w 1953 roku związał się z XXVI LO (dziś im. H. "Kuby" Jankowskiego) w Aninie, w którym przepracował prawie ćwierć wieku (w latach 1964-69 pełniąc funkcję zastępcy dyrektora). Opublikował wiele materiałów dotyczących dziejów południowych osiedli praskiego brzegu Wisły, m.in. "Anin. Wawer", "Las - rolnicze osiedle Warszawy", "Zerzeń i jego historia", "Z dziejów Międzylesia", "Praga Południe 1939-1945. Wydarzenia historyczne upamiętnione pomnikami, tablicami Pamięci Narodowej", "Śladami Powstania Listopadowego. Grochów - Wawer", był ponadto autorem wielu haseł do "Encyklopedii Warszawy". Aktywnie działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Zmarł w Warszawie.
 

Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kwatera 253, rząd III, miejsce 26.
 

Upamiętnienia:
ul. Paca 42/44 - Szkoła Podstawowa nr 72, w której zajmował służbowe mieszkanie od 1956 roku - tablica. 
Henryk Wierzchowski (1914-1982) - nauczyciel, żołnierz AK. Pochodził z Łukowa, podczas Powstania Warszawskiego - w stopniu kaprala - walczył na Powiślu w Służbie Uzbrojenia Zgrupowania AK "Kryska". Po jego upadku wywieziony do Oświęcimia, skąd po wyzwoleniu powrócił do rodzinnego miasta, gdzie uczył w miejscowych szkołach.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 2000.05.22. Wcześniej był to fragment ul. Teodora Axentowicza.