Powstała w 1887 roku wg proj. Adolfa Wolińskiego w stylu neorenesansowym z fasadą o trzech ryzalitach i licznych bogatych zdobieniach. Pierwotnie czteropiętrowa, o układzie zamkniętym, posiadała jedno podwórze. Na fasadzie właściciel, rosyjski kupiec Istomin, umieścił wówczas popiersia Puszkina i Mickiewicza dłuta Andrzeja Prószyńskiego. Spalona podczas Powstania Warszawskiego, została w 1948 roku nadbudowana o dwie kondygnacje, pozbawiono ją również wszystkich dekoracji, ujednolicając fasadę z sąsiednimi (nr 28,30). W 1949 roku odrestaurowano również rzeźby.