Skorosze - osada powstałe w XV w. wokół młyna, należąca wówczas do rodziny Ładów. W 1528 roku liczyła ok. 34 ha, w II poł. XIX w. była już kolonią należącą do powiatu warszawskiego (gmina Pruszków parafia Raszyn). Znajdowała się tu stacja Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i szkoła początkowo, liczyła ok. 260 ha, miała ponad 140 mieszkańców. Oś wsi stanowiła dzisiejsza ul. Dzieci Warszawy. W 1916 stała się siedzibą gminy Skorosze, w składzie której znalazły się m.in. Czechowice, Okęcie, Opacz (Duża i Mała), Raków Salomea, Szamoty, Szczęśliwice oraz Załuski. W okresie międzywojennym wieś rozwinęła się za sprawą cegielni inż. Lucjusza Burdzyńskiego (tereny u zbiegu ul. Łopuszańskiej i Jutrzenki), jednak w 1937 roku utraciła status siedziby gminy, która przeniosła się do Czechowic. W 1952 Skorosze włączono do miasta Czechowice, dwa lata później nazwanego Ursus. W 1977 całe miasto włączono do Warszawy.
Teren położony w obrębie: ul. Badylarska, południowy mur cmentarza w Ursusie, ul. Zapustna do linii Warszawa Centralna-Skierniewice, ul. Cierlicka, ul. Kościuszki, ul. gen. Sosnkowskiego, al. Jerozolimskie, poniżej ul. Żywieckiej do ul. Badylarskiej.