Aleksander Błażej Prystor (1874-1941) - polityk, pułkownik Wojska Polskiego. Pochodził z Wilna (gdzie jako nastolatek zetknął się z ideami PPS-u i zaprzyjaźnił z Walerym Sławkiem), kształcił się w Moskwie (Wydział Matematyczno-Fizyczny Uniwersytetu Cesarskiego) i Dorpacie (dwa lata studiów medycznych). Ciężka sytuacja finansowa zmusiła go do porzucenia studiów, powrotu do domu i podjęcia pracy w miejscowym banku. Po przymusowej służbie wojskowej wyjechał do Szwajcarii, stając się jednym z najbardziej zaufanych ludzi Józefa Piłsudskiego. Był twórcą Organizacji Bojowej PPS, później działaczem PPS Frakcji Rewolucyjnej. Mocno zaangażowany w prace Związku Walki Czynnej, w 1910 roku został członkiem jej kierownictwa. Dwa lata później został przypadkowo aresztowany podczas pobytu w Warszawie i w 1914 roku skazany na siedem lat ciężkiej katorgi w Orle nad Oką, skąd został uwolniony w 1917 roku po wydarzeniach rewolucji lutowej. W Warszawie znalazł się ponownie w V 1918 roku. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był najpierw adiutantem generała Lucjana Żeligowskiego (podczas zajęcia Wilna) i osobistym adiutantem Naczelnego Wodza (podczas Bitwy Warszawskiej). Później pełnił pomocnicze funkcje w kolejnych rządach. Nie uczestniczył w przewrocie majowym, jednak po tych wydarzeniach obejmował teki ministerialne - pracy i opieki społecznej a później przemysłu i handlu. 27 V 1931 roku - z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem - został mianowany premierem, urząd swój pełnił do 9 V 1933 roku. Jego rządy określane były demokracją zachodnią, podobną do ówczesnej polityki USA. Po wyborach parlamentarnych w 1935 roku objął urząd Marszałka Senatu. We IX 1939 roku schronił się na Litwie, jednak po agresji ZSRR na kraje bałtyckie w VI 1940 roku został aresztowany przez NKWD, przewieziony do Moskwy i początkowo skazany na karę śmierci, zamienioną na dziesięć lat więzienia. Zmarł kilka tygodni później w szpitalu więziennym w Butyrkach w Moskwie.
Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kwatera 146a, rząd III, miejsce 1 (grób symboliczny).
Przed wojną jego imię nosiła dzisiejsza ul. Westerplatte.

Stan obecny:

Data nadania: 2004.05.13