Powstała w latach 1904-5 wg proj. Pawła Hosera, Władysława Kozłowskiego lub Apoloniusza Nieniewskiego dla rodziny największych ogrodników w mieście, Hoserów. Wzniesiona została na terenie ich dawnego firmowego ogrodu, o czym do dziś przypominaja znajdujące się tu detale architektoniczne - umieszczony nad bramą kartusz, w którym znajduje się konweka z kwiatami i owocami; sztukaterie w kształcie róż, metalowe kwiaty wplecione w kształt poręczy czy słoneczniki w witrażu na ostatniej kondygnacji. Nowatorska metoda polegająca na ustawieniu ścian konstrukcyjnych prostopadle do fasady pozwoliła na powiększenie okien i witryn. Kamienica była jedną z najbogatszych w Warszawie. Na froncie rustykalnie boniowana elewacja, balkony podtrzymują korynckie kolumny, na dachu znajduje się niewielka kopuła. W podwórzu istniała niegdyś fontanna w kształcie lwa. Początkowo znajdowały się tu mieszkania właścicieli i ich pracowników, biura oraz firmowy sklep ogrodniczno-nasienny. Podczas okupacji hitlerowskiej praktycznie nie ucierpiała, bowiem lokatorami wielu mieszkań byli wysocy rangą oficerowie niemieccy. W oficynie drugiego podwórka znajduje się obecnie jedyny w Europie fotoplastikon, pozostały w oryginalnym miejscu, prowadzony przez rodzinę Chudy od 1905. Wg najnowszych badań fotoplastikon miał tu jednak zostać otwarty dopiero w 1946 roku, jego pierwszym właścicielem był Ludwik Krempa a do rodziny Chudych należy dopiero od 1973 roku. Od 2008 roku dzierżawcą jest Muzeum Powstania Warszawskiego.