Gołąbki – w XIX w. była to wieś oraz folwark należące do powiatu warszawskiego (gmina Blizne, parafia Żbików), położone w pobliżu linii drogi żelaznej warszawsko-wiedeńskiej. W skład folwarku wchodziły również Mory, Kolisze oraz Niecki. Folwark liczył łącznie 886 mórg (ok. 460 ha), w tym 443 morgi gruntów ornych, 425 mórg ogrodów, 5 mórg łąk i 13 mórg głownie nieużytków. Znajdował się tu 1 budynek murowany i 22 drewniane. Wieś liczyła 138 mórg gruntów (ok. 70 ha). Miejscowa ludność oprócz uprawy roli zajmowała się również hodowlą ryb w znajdujących się tu stawach. Właścicielami jednego z folwarków (położonego w okolicach dzisiejszej ul. Czerwona Droga) była rodzina Sulimierskich, od których w 1923 roku nabył go premier RP Władysław Grabski, tworząc słynne „Grabkowo”. Już rok później rozpoczął jego parcelację, tworząc modne wówczas „Osiedle Ogród”, w którym głównymi lokatorami stali się urzędnicy miejscy i wojskowi a także pracujący w pobliżu kolejarze. W 1952 roku całe tereny, wraz ze wspomnianym Grabkowem oraz pobliskimi wsiami – Skorosze, Szamoty i Czechowice – zostały połączone w jedno miasto o nazwie Czechowice, zmienionej dwa lata później na Ursus i 1 VIII 1977 roku włączone w granice Warszawy.

Teren położony w obrębie: ul. Gierdziejewskiego, linia kolejowa od stacji Warszawa-Gołąbki do wysokości ul. Warszawskiej, ul. Warszawska.