Kazimierz II Sprawiedliwy (1138-1194) - książę polski z dynastii Piastów, najmłodszy syn Bolesława Krzywoustego oraz Salomei z Bergu (prawdopodobnie pogrobowiec). Nie otrzymał w testamencie ojca żadnej dzielnicy, dlatego też znalazł się wraz z matką w Łęczycy (jej wdowia oprawa). Od 1144 roku przebywał pod opieką brata, Bolesława Kędzierzawego, który po przegranej wojnie z Fryderykiem Barbarsossą odesłał go do Niemiec jako zakładnika. W 1166 roku otrzymał w spadku po jednym z braci część Księstwa Sandomierskiego i osiadł w Wiślicy. W 1177 roku w wyniku buntu przeciwko rządom mieszka Starego został księciem krakowskim i przejął władzę w kraju a trzy lata później w Łęczycy nadał liczne przywileje duchowieństwu Jego polityka zagraniczna skierowana była najpierw na Zachód - w 1184 roku uznał zwierzchnictwo cesarza niemieckiego, obawiając się działań swego brata Mieszka Starego - potem zaś na Wschód, gdzie tłumił liczne bunty, doprowadzając jednakże do intensyfikacji osadnictwa na tych terenach. Dbał o rozwój kultury polskiej, na jego polecenie Wincenty zwany Kadłubkiem spisał swoją "Kronikę Polską" - "Magistri Vincenti Chronica Polonorum". Walczył z Jaćwingami najeżdżającymi Mazowsze. Zmarł w Krakowie po jednej z takich wypraw.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1979.01.01. Wcześniej nazywała się Sadowa.