Nowe Miasto (wł. Nowa Warszawa) - ukształtowane na przełomie XIV i XV w. organizm miejski powstały tuż przy drodze prowadzącej do Zakroczymia. Na mocy przywileju książęcego z 1408 roku uzyskało własne władze po wyłączeniu spod jurysdykcji wójta miasta Starej Warszawy. Nie było miastem obwarowanym, jego życie koncentrowało się wokół rynku z Ratuszem i kościołem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny a mieszkańcy trudnili się głównie rzemiosłem i rolnictwem. Dość szybko stawało się nowoczesnym miastem, o czym świadczy fakt, że w połowie XVI w. miało już własne wodociągi. Zniszczone podczas potopu szwedzkiego, dość szybko zostało odbudowana. W 1791 roku włączono je do aglomeracji tworzącej się wówczas Warszawy.
Teren położony w obrębie: linia kolejowa ze stacją Warszawa-Gdańska (wzdłuż ulicy Z. Słomińskiego), ul. Bonifraterska, ul. Długa, ul. Mostowa, ul. Boleść, nurt Wisty w kierunku północnym do wysokości Mostu Gdańskiego.