Powstała ok. 1830 dla Izabelli i Wincentego Moritzów może wg proj. Alfonsa Kropiwnickiego na miejscu starej, jednopiętrowej kamieniczki. Jest to druga autentyczna fasada, która przetrwała wojnę. Zniszczoną w 1944 odbudowano w 1953-4 pod kierunkiem Anny Boye-Guerquin.