(Wolica Służewska) - wieś szlachecka wzmiankowana już w XVI w., licząca w 1528 roku ok. 84 ha (5 łanów). W 1580 roku była podzielona na dwie części, którymi zarządzali Andrzej Służewski (2 łany i 2 zagrody) oraz wdowa Dorota Dąbrowska (2, 25 łanu). Położona przy trakcie do Czerska - drodze ze Służewa do Natolina (dzisiejsza ul. Nowoursynowska) - stała się znaną, kiedy to w 1730 roku jedną jej część kupiła od F. Bogusławskiego Zofia z Sieniawskich Denhoffowa i włączyła do odziedziczonych po rodzicach dobrach wilanowskich. W 1775 roku stało tu 15 domów, przez pół wieku ubyły jedynie dwa a mieszkało tu na stałe 177 osób. Po upadku powstania styczniowego wieś została uwłaszczona - istniało tu wówczas 30 gospodarstw w których na stałe mieszkało 336 osób a dobra liczyły ponad 3500 ha (481 mórg dworskich i 317 mórg włościańskich). Niedługo po tym, prawdopodobnie wydzielony został folwark a całość znalazła się administracyjnie w granicach powiatu warszawskiego, gminy Wilanów i parafii Służew. W 1912 roku wieś liczyła już blisko 500 mieszkańców i podzielona była na dwie części, liczące równo po 180 ha ziemi dworskiej i ziemi chłopskiej. W 1951 została wraz z okolicznymi terenami włączona w granice administracyjne Warszawy. Od lat '70 XX w. zabudowywana systematycznie osiedlami mieszkaniowymi i nowymi willami.

Powstała w XIX w. jako droga forteczna z fortu Czerniaków w kierunku fortu Augustówka. W planach prezydenta Starzyńskiego, wykonanych przez inż. W. Schwarzenberga-Czernego ulica miała stanowić główną aleję parku sportowego na Siekierkach. Miała być rozszerzona do dwóch pasów i prowadzić na główny stadion wioślarskiego toru regatowego.