Witold Gombrowicz herbu Kościesza (1904-1969) pisarz, dramaturg, eseista. Pochodził z podopatowskich Małoszyc, jego rodzina przez matkę skoligacona została z rodem herbu Ostoja. Jako siedmiolatek zamieszkał wraz z rodzicami w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum im. św. Stanisława Kostki (ul. Bracka 18 a potem Traugutta 1) a następnie Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Wówczas to zaczął pisywać opowiadania, opublikowane później w tomie "Pamiętnik z okresu dojrzewania". Rozpoczął aplikację sędziowską, jednak po kilku miesiącach całkowicie oddał się pasji pisarskiej. Oprócz powieści i opowiadań były felietony literackie i recenzje drukowane głównie w "Kurierze Porannym". Do chwili wybuchu II wojny światowej wydał drukiem m.in."Ferdydurke" oraz "Iwonę, księżniczkę Burgunda". 29 VII 1939 roku, na pokładzie transatlantyku MS Chrobry udał się do Argentyny. Tam postanowił przeczekać II wojnę światową (w rezultacie pozostał aż do 1963 roku), edytując zarazem hiszpańską wersję "Ferdydurke" i "Ślubu". W latach 1947-55 pracował w argentyńskiej filii Banku Pekao SA, od 1951 roku przesyłając swoje teksty do paryskiej "Kultury" Jerzego Giedroycia, z którym prowadził wielomiesięczną korespondencję (w jej "Bibliotece" wydał "Ślub" oraz "Trans-Atlantyk"). W 1964 roku zamieszkał w Vence niedaleko Nicei (południe Francji), gdzie zmarł.

Upamiętnienia:
ul. Chocimska 35, dom, w którym mieszkał w latach 1934-1939 - tablica (odsłonięcie 05.10.2004 roku).

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1981.01.05