Andrzej Pszenicki (1869-1941) - inżynier budowlany, konstruktor budowli stalowych, przede wszystkim mostów. Pochodził z Pabianic, był absolwentem gimnazjum w Piotrkowie. Później wyjechał do Petersburga, gdzie najpierw ukończył Wydział Fizyczno-Matematyczny miejscowego uniwersytetu a następnie Instytutu Inżynierów Komunikacji. Z miastem tym był związany do 1919 roku. Wsławił się jako inżynier nadzorujący budowę mostu Trójcy Świętej i mostu "Pałacowego", za co został odznaczony złotym medalem. Był tam również wykładowcą w wyższych szkołach technicznych. Zaprojektował wówczas 43 różne mosty (w tym 27 stalowych), które stawiane były na terenie całej europejskiej części Rosji. W 1919 roku zamieszkał w Warszawie, w domu przy ul. Zimorowicza 3. Niedługo potem został kierownikiem Katedry Budowy Mostów Politechniki Warszawskiej (kierował nią do czasu okupacji hitlerowskiej) a w latach 1929-32 był rektorem całej uczelni. Jego najsłynniejsze warszawskie dokonania to 126,5-metrowy maszt radiowy dla Transatlantyckiej Centrali Radiotelegraficznej na Bemowie (wówczas w Babicach), konstrukcja Dworca Głównego, hangary w porcie lotniczym Warszawa-Okęcie oraz mosty kolejowe na łącznicy Warszawa-Gołąbki. Od 1923 roku był członkiem czynnym Akademii Nauk Technicznych, dwa lata później został powołany do Rady Technicznej przy Ministerstwie Komunikacji, następnie został też konsultantem Ministerstwa Robót Publicznych. Opublikował wiele książek fachowych w tym cenionych do dziś podręczników, m.in. "Zastosowanie łuków trójprzegubowych do mostów zwodzonych", "Kurs budowy mostów", "Mosty żelazne", "O zastosowaniu stali wysokowytrzymałościowej do mostów". Zmarł w Warszawie.
Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kwatera 198, rząd III, miejsce 24.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1990.09.20 z uregulowaniem przebiegu 1991.01.11