Bolesław Ignacy Florian Wieniawa-Długoszowski herbu własnego (1881-1942) - dyplomata, generał dywizji Wojska Polskiego a także poeta i dziennikarz, z wykształcenia lekarz medycyny. Przyszedł na świat we wsi Maksymówka niedaleko Stanisławowa, kształcił we Lwowie, gdzie w 1906 roku na Uniwersytecie Jana Kazimierza uzyskał tytuł doktora wszech nauk. Wyjechał wówczas do Berlina (studiował tam w Akademii Sztuk Pięknych), a następnie do Paryża, gdzie - działając w Związku Strzeleckim - spotkał Józefa Piłsudskiego. Podczas I wojny światowej służył pod rozkazami trm. Władysława Beliny-Prażmowskiego, z czasem został osobistym adiutantem Marszałka.Brał udział w przygotowaniach wyprawy wileńskiej, kampanii kijowskiej, był dowódcą jednostek kawalerii podczas wojny polsko-bolszewickiej. W latach 1923-26 studiował w Wyższej Szkole Wojennej, po czym został I oficerem sztabu w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. W 1932 roku objął dowództwo 2. Dywizji Kawalerii a sześć lat później - awansowany do stopnia generała dywizji - skierowany zotał przez prezydenta Ignacego Mościckiego do Rzymu, gdzie został ambasadorem RP. On też wyznaczył go 25 IX 1939 roku na swego zastępcę. Udał się wówczas do Paryża, jednak na skutek sprzeciwów rządów Francji oraz Wielkiej Brytanii, zrzekł się swojego urzędu cztery dni później. Po klęsce Francji znalazł się w USA. Zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie 1 VII 1942 roku popełnił samobójstwo, skacząc z położonego na trzecim piętrze swojego domu tarasu. Kilka tygodni wcześniej został mianowany ambasadorem na Kubie.

Spoczywa:
Cmentarzy Rakowicki w Krakowie, dokąd Jego prochy zostały sprowadzone w 1990 roku.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 2012.11.22