Franciszek Żwirko (1895-1932) -   pilot, porucznik Wojska Polskiego. Po ukończeniu szkoły średniej w Wilnie powołano go do armii rosyjskiej, w której walczył podczas I wojny światowej i zakończył ją ze stopniem porucznika. Po przedostaniu się do Polski w 1921 roku rozpoczął służbę w polskim lotnictwie. Ukończył Szkołę Pilotów w Bydgoszczy i Grudziądzu. Szczególne osiągnięcia przypadły Żwirce w lotnictwie sportowym. Wraz z przyjacielem, inżynierem Stanisławem Wigurą wykonali lot wokół Europy o długości 5000 km. Żwirko był rekordzistą w pułapie lotu lekkim samolotem RWD-2. Podczas swojej próby osiągnął 4004 m. Wraz z Wigurą brali udział w międzynawowych zawodach lotniczych, odnosząc wiele zwycięstw. Największym sukcesem było zdobycie pierwszego miejsca w zawodach Challenge 1932. Zginęli razem w katastrofie pod Cieszynem. Żwirko został odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a pośmiertnie przydzielono mu stopień kapitana i uhonorowano Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
 
 Spoczywa:
 Aleja Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim.
Do 1954.05.20 patronował dzisiejszej ul. Czarnocińskiej.

Stan obecny:

 Data nadania nazwy: