Toporczycy - rody szlacheckie, głównie z ziemi krakowskiej, lubelskiej, sandomierskiej i mazowieckiej, pieczętujące się herbem Topór (w czerwonym polu skierowany w lewo srebrny topór ze złotym trzonkiem, zaś w klejnocie nad herbem taki sam topór wbity w koronę otoczoną czerwono-srebrnymi labrami). Z czasem wchłonęły inne rody, m.in. Pałuków. Najsłynniejsi mężowie wywodzący się z nich to: Sieciech (zm. po 1101) - rzekomy protoplasta rodu, wódz buntowników, którzy w 1079 roku zrzucili z tronu Bolesława Śmiałego, zaś osadzili Władysława Hermana, późniejszy zarządca dworski i szef wojska. Sieciech (zm. po 1271) - wojewoda łęczycki, wódz buntowników, którzy osadzili na tronie Leszka Czarnego. Żegota (zm. ok. 1303) - wojewoda krakowski, który jako pierwszy - od 1282 roku - posługiwał się rodową pieczęcią. Otto (zm. ok. 1306) - brat Żegoty, wojewoda sandomierski, który utracił to stanowisko w 1285 roku na skutek dowodzenia buntem przeciwko Leszkowi Czarnemu. Grzegorz Nekanda z Sieciechowic (XIV w.) - stronnik Władysława Łokietka, opiekun króla Kazimierza Wielkiego podczas bitwy pod Płowcami. Nawój z Morawicy (zm. 1331) - wojewoda sandomierski, protoplasta rodu Tęczyńskich. Otto z Pilczy (zm. 1385) - teść Władysława Jagiełły, starosta ruski, właściciel Łańcuta. Jan z Ossolina (zm. 1396) - kasztelan wiślicki, krzewiciel wiary chrześcijańskiej na Rusi, zaufany Władysława Jagiełły, protoplasta rodu Ossolińskich. Herbem Topór pieczętowali się m.in.Ossolińscy, Tęczyńscy, Konarscy, Norwidowie, Zakrzewscy.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1960.05.05