Szafrańcy - ród rycerski pieczętujący się herbem Szafraniec zwanym również Starykoń (w czerwonym polu srebrny koń zwrócony w prawo ze złotymi kopytami oraz czarnym popręgiem, w klejnocie zaś srebrny topór). Największe znacznie mieli na ziemi krakowskiej oraz ruskiej, mniejsze w Wielkopolsce oraz na Śląsku. Znana pieczęć pochodzi z roku 1316, świetność rodu przygasła po kilkunastu latach, pojawił się jeszcze na kartach historii na krótko w wieku następnym a jego najsłynniejsi przedstawiciele to m.in. :
 Sułek z Niedźwiedzia (XIII w.) - kasztelan krakowski.
 Jan z Łuczyc (1363-1433) - biskup wrocławski, stronnik Władysława Jagiełły.
 Piotr Szafraniec z Pieskowej Skały (zm. 1437) - młodszy brat Jana, podstoli krakowski, od 1404 roku starosta podolski, podczas bitwy pod Grunwaldem dowódca kujawsko-wielkopolskiego pospolitego ruszenia, później jeden z sygnatariuszy unii polsko-litewskiej w Horodle.
 Stanisław Szafraniec (1525-1598) - wojewoda sandomierski, działacz reformacyjny.
 Ród wygasł w 1608 roku.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1960.05.05