Wanda Felicja Lurie (1911-1989) - cudem ocalona mieszkanka Warszawy, "Wolska Niobe". Podczas Powstania Warszawskiego ciężarna znalazła się w budynku przy ul. Wawelberga 18, skąd wraz z trojgiem małych dzieci została wyprowadzona przez hitlerowców na miejsce publiczne egzekucji przy ul. Wolskiej 55 (teren fabryki "Ursus"). Widziała ich śmierć, sama została ciężko ranna i przygnieciona ciałami innych ofiar. Po odejściu oprawców udało jej się wydostać a trzy dni później - dzięki pomocy dobrych ludzi - urodziła dziecko. W czasach PRL pracowała w warszawskiej służbie zdrowia, konspiracyjnie zajmowała się opieką nad wolskimi miejscami pamięci narodowej. Uhonorowana m.in Medalem IV Wieku Stołeczności Warszawy. Zmarła w stolicy.
 
 Spoczywa:
Cmentarz Bródnowski, kwatera 52 A.

Skwer znajduje się prawie tuż obok domu, z którego została wyprowadzona na egzekucję.

Stan obecny:
 
 Data nadania nazwy: 2005.04.11