WWS-1 Salamandra - jednomiejscowy szybowiec o całkowicie drewnianej konstrukcji, będący przejściowym między szkolnym a treningowym. Skonstruowany w 1936 roku w Wojskowych Warsztatach Samolotowych w Krakowie przez inż. Wacława Czerwińskiego był przeznaczony dla ćwiczeń pilotów w lotach żaglowych. Dość szybko zdobył uznanie i już po kilku miesiącach rozpoczęto jego eksport do Francji a także na południe, m.in. do Jugosławii, Rumunii i na Węgry. Plany zdobyte przez Niemców a także pojedyncze egzemplarze maszyny zostały wywiezione właśnie do Jugosławii, jednak jeden egzemplarz udało się ukryć i na jego podstawie w 1946 roku zrekonstruowano dokumentację i rozpoczęto seryjną produkcję w Instytucie Szybownictwa w Bielsku-Białej. Wówczas też otrzymał skrót IS i do 1961 roku był stosowany do masowego szkolenia lotniczego (wyprodukowano łącznie 264 sztuki).
 

Przed wojną planowano na tym terenie zbudować lotnisko międzynarodowe, jednak strefa lotów została zbombardowana w 1939 przez Luftwaffe. Po wojnie lotnisko odbudowano jako sportowe, służące Aeroklubowi Warszawskiemu. W 1971 zapadła decyzja o budowie tu osiedla i w 1976 lotnisko przestało istnieć. Ulica powstała pod koniec lat 70 na nowo planowanym osiedlu.
 
Stan obecny:
 
Bloki osiedla Gocław-Orlik. Powstały między 1977 a końcem lat 80 wg proj. Tadeusza Mrówczyńskiego. Na budowę osiedla rozpisano konkurs międzynarodowy, w którym brali udział architekci ze stolic państw socjalistycznych. Konkurs, rozstrzygany w 1972 w Kazimierzu, wygrały ekipy z Belgradu, Moskwy i Warszawy (Bogusław Chyliński, Jacek Jedynak, Andrzej Skopiński i Jerzy Skrzypczak). Opracowaniem osiedla na podstawie zwycięskich prac zajął się T. Mrówczyński. Na 225 hektarach lotniska zbudowano 4 części osiedla. W 1977 uzbrojono teren, a pierwsi lokatorzy wprowadzili się w 1979 na teren Orlika. Osiedle przeznaczone jest całościowo dla ok. 40.000 osób.    
 
Data nadania nazwy: 1979.01.31