Stanisław Dąbek (1892-1939) - dowódca wojskowy. Pochodził z Niska nad Sanem, z wykształcenia był nauczycielem. Pracując w małopolskich szkołach prowadził aktywną działalność niepodległościową. Podczas I wojny światowej służył w 34. Pułku Strzelców Jarosławskich (armia austriacka), ukończył też szkołę oficerów rezerwy w Baring. W XI 1918 roku wstąpił w szeregi utworzonego Wojska Polskiego, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym - awansowany w 1932 roku do stopnia pułkownika piechoty - pełnił funkcje dowódcze różnych formacji wojskowych. W VII 1939 roku został dowódcą Morskiej Brygady Obrony Narodowej oraz p.o. dowódcy Lądowej Obrony Wybrzeża. Były to jednak funkcje dość symboliczne wobec wiadomej siły niemieckiej. Po napaści hitlerowskiej znacznie wzmocnił obronę Bałtyku, powołując pod broń kilkanaście tysięcy rezerwistów (z dotychczasowych czterech batalionów stworzył dwanaście, powołując do życia Morski Dywizjon Artylerii) i sprowadzając z Francji sporą ilość karabinów maszynowych. Niestety, nie udało mu się obronić powierzonego odcinka. 19 IX, na wieść o upadku ostatniego punktu walki, otoczony ze wszystkich stron wojskami wroga, popełnił na Kępie Oksywskiej w okolicach Babich Dołów samobójstwo strzałem z karabinu w głowę. Niemcy, widząc jego niezłomną postawę, pozwolili na pochówek na trawniku pobliskiego szpitala. W 1964 roku został pośmiertnie awansowany do stopnia generała a jego prochy spoczęły na cmentarzu w Gdyni Redłowie.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1979.01.01. Wcześniej nosiła imię Ludwika Solskiego.