Władysław Szczepaniak (1910-1979) - piłkarz związany przez całą karierę sportową z warszawskim klubem Polonia. Był rodowitym warszawiakiem, pochodził z rodziny robotniczej. Mieszkał w okolicach placu Zbawiciela, dlatego też pierwsze lekcje gry na boisku pobierał na Agrykoli. Do "Polonijnej" drużyny juniorów zwerbował go w 1926 roku Stefan Loth. Rok później awansował do pierwszego zespołu, początkowo grając w napadzie, później w pomocy, by z czasem stać się jednym z najlepszych obrońców drużyny i jej kapitanem. Pomimo zakazu łączenia nauki i gry w klubie ukończył szkołę średnią a później podjął pracę w fabryce Schichta na Nowym Zjeździe. W barwach Polonii występował przez 10 sezonów ligowych, rozgrywając łącznie 166 spotkań, w trakcie których zdobył 37 bramek. W 1930 roku powołany został do kadry narodowej (34 spotkania, w tym 18 jako kapitan drużyny), był uczestnikiem Igrzysk Olimpijskich w Berlinie i mistrzostw świata w 1938 roku. Okres II wojny światowej spędził w rodzinnym mieście, uczestnicząc w konspiracyjnych rozgrywkach klubowych. W 1947 roku zakończył karierę sportową i został naczelnikiem wydziału administracji Zjednoczenia Przemysłu Jajczarsko-Drobiarskiego w Warszawie. Nie przerwał jednak swojej przygody z piłką nożną, był bowiem trenerem juniorów w Polonii a także Gwardii oraz Pogoni Grodzisk. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł w rodzinnym mieście.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 2011.08.25